1042
insanın çocukluğuna dair bişeyler hatırlamaya çalıştığı zaman gözünün önüne gelen karelerin çoğunda hep onu görmektir. arkadaşlarının "olum tanju fenere gitmiş" dediğinde ağlamak, trt'de pazar programında ** yayının durup ekranın ortasında "şampiyon galatasaray" yazısının yanıp sönmesiyle havalara sıçramak, komşunun oğlunun odandaki cimbom posterini yırtmaya çalışmasıyla ilk kavganı yapmak ama namusuna el sürdürmemektir galatasaray. sadece onun başarılarla seni mutlu etmesi değil, durum ne kadar kötü olursa olsun ondan kopmayacağını, yanında dimdik duracağını bilmektir. belki en kötüsünü yaşamadık bazılarımız* * ama şu an a kadar gördüğümüz en kötü dönemde bile bu hislerden en ufak bir sapma yaşamamak, inadına daha çok sevmek, ne kadar ayrıcalıklı olduğunu ve bu ayrıcalığın parayla, pulla elde edilemeyeceğini bilmek, bununla gurur duymaktır galatasaray.
