50
taraftarımızın diline pelesenk ettiği söz “kimse galatasaray’dan büyük değildir.”
doğru… bu kulübün mazisi, geleneği, kültürü; bireylerin gelip geçiciliğinden çok daha büyük. mekteb-i sultani’den başlayan bir asalet, avrupa’da yazılmış tarihler, kupalar, kupalardan da büyük bir duruş var bu cümlenin arkasında.
ama sorun şu ki: bu doğru cümle, yıllardır yanlış yerlerde, yanlış şekillerde kullanılıyor.
taraftarın bir bölümü, bu sözü bir kalkan gibi kullanıp eleştiri adı altında aslında kulübün evlatlarına zarar veriyor. çünkü “kimse galatasaray’dan büyük değildir” denilince sanki herkes her türlü haksızlığı yapma hakkına sahipmiş gibi davranılmaya başlandı. bu söz, olması gerektiği gibi kulübün büyüklüğünü hatırlatsın diye değil; beğenmediğimiz oyuncuyu, hocayı, yöneticiyi harcamak için bir bahane gibi kullanılır oldu.
geçmişte yaşananlara bakınca bunu net görüyoruz.
wesley sneijder… bu kulübün son yıllardaki en özel oyuncularından biri. “kilolu”, “oynayamıyor”, “sadece anadolu takımlarına diş geçirebiliyor” denerek itibarsızlaştırıldı. sonuç? yakışmayan bir veda, yıllarca doldurulamayan bir boşluk.
felipe melo’ya, yapılanlar da çok farklı değildi. hatta yeri geldiğinde fatih hoca'ya bile söylenmiştir eminim. hepsine, aynı klişe cümleyle ayar verilmeye çalışıldı:
“kimse galatasaray’dan büyük değildir.”
erden timur, bu kulübün hakkını savunan, emek veren, savaşan bir yöneticiydi. eleştirilebilir, hataları da olmuştur ama yanında durmak gerekirken yine aynı ezbere sığınıldı:
“bir erden gider, bir erden gelir. kimse galatasaray’dan büyük değildir.”
bugün ise koskoca kulübün haklarını savunacak tek bir ses yok, geldiğimiz nokta ortada.
ve şimdi de bu sözün son kurbanı icardi olacak gibi. (bkz: #4331135)
evet, galatasaray çok büyük bir kulüp. çok özel bir tarihe, kültüre ve geleneğe sahip. ama bu büyüklük, insanları haksız yere linç etme hakkı vermez. kimse kulüpten büyük değildir ama bu kulübü büyütenlerin emeğine, karakterine, hizmetine saygı duymak da galatasaraylılığın bir parçasıdır. çünkü bazen veda etmek de bir kültürdür; bunu asaletle yapmak gerekir.
gerçek galatasaray duruşu, insan harcamak değildir.
gerçek galatasaray duruşu, insanı değerli kılmaktır.
doğru… bu kulübün mazisi, geleneği, kültürü; bireylerin gelip geçiciliğinden çok daha büyük. mekteb-i sultani’den başlayan bir asalet, avrupa’da yazılmış tarihler, kupalar, kupalardan da büyük bir duruş var bu cümlenin arkasında.
ama sorun şu ki: bu doğru cümle, yıllardır yanlış yerlerde, yanlış şekillerde kullanılıyor.
taraftarın bir bölümü, bu sözü bir kalkan gibi kullanıp eleştiri adı altında aslında kulübün evlatlarına zarar veriyor. çünkü “kimse galatasaray’dan büyük değildir” denilince sanki herkes her türlü haksızlığı yapma hakkına sahipmiş gibi davranılmaya başlandı. bu söz, olması gerektiği gibi kulübün büyüklüğünü hatırlatsın diye değil; beğenmediğimiz oyuncuyu, hocayı, yöneticiyi harcamak için bir bahane gibi kullanılır oldu.
geçmişte yaşananlara bakınca bunu net görüyoruz.
wesley sneijder… bu kulübün son yıllardaki en özel oyuncularından biri. “kilolu”, “oynayamıyor”, “sadece anadolu takımlarına diş geçirebiliyor” denerek itibarsızlaştırıldı. sonuç? yakışmayan bir veda, yıllarca doldurulamayan bir boşluk.
felipe melo’ya, yapılanlar da çok farklı değildi. hatta yeri geldiğinde fatih hoca'ya bile söylenmiştir eminim. hepsine, aynı klişe cümleyle ayar verilmeye çalışıldı:
“kimse galatasaray’dan büyük değildir.”
erden timur, bu kulübün hakkını savunan, emek veren, savaşan bir yöneticiydi. eleştirilebilir, hataları da olmuştur ama yanında durmak gerekirken yine aynı ezbere sığınıldı:
“bir erden gider, bir erden gelir. kimse galatasaray’dan büyük değildir.”
bugün ise koskoca kulübün haklarını savunacak tek bir ses yok, geldiğimiz nokta ortada.
ve şimdi de bu sözün son kurbanı icardi olacak gibi. (bkz: #4331135)
evet, galatasaray çok büyük bir kulüp. çok özel bir tarihe, kültüre ve geleneğe sahip. ama bu büyüklük, insanları haksız yere linç etme hakkı vermez. kimse kulüpten büyük değildir ama bu kulübü büyütenlerin emeğine, karakterine, hizmetine saygı duymak da galatasaraylılığın bir parçasıdır. çünkü bazen veda etmek de bir kültürdür; bunu asaletle yapmak gerekir.
gerçek galatasaray duruşu, insan harcamak değildir.
gerçek galatasaray duruşu, insanı değerli kılmaktır.
