714
2 ekim 2012 galatasaray sporting braga maçından önce akşam benim için çok iyi başlamıştı işten gelmiştim, eşim bankada çalıştığından çoğunlukla benden sonra geliyor eve ve ben dün onu beklerken sözlükte takılıp maç öncesi kendimi kampa almıştım hava gayet pozitifti.. neyse hanım geldi yemek falan yedik gayet güzel her şey, eşimle de aramız gayet iyi bir sıkıntı yok. sonra eşim * bir yemek yaptı yemeği ocakta bırakıp bana 10 dk sonra kapatmamı sıkı sıkı tembih edip duşa girdi. tabi ben sorumsuz ve dalgın adam sözlüğe ve maç öncesi yorumlara takılıp yemeği unuttum, sonra içerden bir ses geldi " aşkım yanık kokuyor diye" ben koltuktan fırlayıp mutfağa gittiğimde yemeğin altı yanmıştı. (u: :() eşimde zaten hasta ve hassas bir gününde olduğundan söylenmeye başladı kadın haklı bir şey diyemiyorum ama tepkisi biraz artınca ben de başladım atıp tutmaya falan bayağı bir sert tartışma başladı en sonunda da kalbini kırdım ve benim canım, canını yediğim,fındık içim ağlamaya başladı ve gitti yanımdan. yaptığım hatayı düzeltmek için peşinden gittim ve bu olay olurken maçın başlamasına 5-10 dk vardı. kadın nasıl ağlıyor ama içim acıyor o öyle ağlarken, yaptığım hayvanlığı da biliyorum, onu sakinleştirip gönlünü alan kadar bayağı bir zaman geçti, ilk 15 dk.da kaçırdım ama eşimin gönlünü kazanıp beraber geldik maç izlemeye.
fakat her ne kadar gönlünü alsam da evde hala tartışmanın negatif havası var ve ben bu kritik maç öncesi * hiç bir totemimi yapamadım ve o kadar hissediyorum ki eşimi bu hale soktuğum ve totemleri yapamadığımız için kaybedeceğimizi istim üstünde izledim maçı.
allah kahretsin ki gerçekten de kaybettik. çoğunuza çok saçma geleceğini biliyorum ama ben gerçekten totemlerle ve pozitif enerji ile maç kazanılacağına inanan biriyim ve maç boyu bu etki ile maça giremedim, öyle ki ilk yarı bittiğinde üzerimdeki yeni sezon parçalısını çıkarıp geçen sene * çok maç kazandıran geçen sezonki parçalı formamı giymek için koşa koşa odaya gittim ama formayı bulamadım ve eşim koltukta uyuya kaldığından uyandırıp soramadım da. o kadar çaresiz kaldım ki yenilgi de kaçınılmaz oldu.
özetle dünkü mağlubiyetin tüm sorumluluğunu üzerime alıyor, sizden ve tüm galatasaray camiasından özür diliyorum...
fakat her ne kadar gönlünü alsam da evde hala tartışmanın negatif havası var ve ben bu kritik maç öncesi * hiç bir totemimi yapamadım ve o kadar hissediyorum ki eşimi bu hale soktuğum ve totemleri yapamadığımız için kaybedeceğimizi istim üstünde izledim maçı.
allah kahretsin ki gerçekten de kaybettik. çoğunuza çok saçma geleceğini biliyorum ama ben gerçekten totemlerle ve pozitif enerji ile maç kazanılacağına inanan biriyim ve maç boyu bu etki ile maça giremedim, öyle ki ilk yarı bittiğinde üzerimdeki yeni sezon parçalısını çıkarıp geçen sene * çok maç kazandıran geçen sezonki parçalı formamı giymek için koşa koşa odaya gittim ama formayı bulamadım ve eşim koltukta uyuya kaldığından uyandırıp soramadım da. o kadar çaresiz kaldım ki yenilgi de kaçınılmaz oldu.
özetle dünkü mağlubiyetin tüm sorumluluğunu üzerime alıyor, sizden ve tüm galatasaray camiasından özür diliyorum...
