17
bundan tam uc sene once bugunlerde yazmisim, yillardan sonra, yollardan sonra gelen ilk final icin:
--- alıntı ---
"bu başlık ise akşam ki maç için, şampiyon olacaklar diye değil, şampiyon olacaklarına inanıyoruz diye, böyle bir yazı yazabilmek için imkan doğurmuş olmaları bile sezon başına kıyasla, hayal gücümüzün dahi ötesinde..
bu sefer davete ne hacet, tıklım tıklım olacağız orada, herbirimiz hazır kıta bekliyoruz, aslında çok uzun bir zamandır bekliyoruz, ve bu sefer daha anlamlı bir sebeple geliyor fenerbahçe, finalde evsahibi olacağımız bir maça..
ermal ile tutku bizi buraya nasıl getirdiklerini unuttuk sanmasınlar, ve tabii şampırt reyiz, unutmadık çünkü, anlık kızgınlıklarımızı anında geride bırakabilecek kadar akil seviyoruz çünkü, ve katılmıyoruz arada büyük bir güç farkı olduğuna, rancik'in yokluğuna üzülüyoruz o kadar. biliyoruz ki bugün luksa çıkar, jj devam ettirir, ermal ittirir, tutku ve şampırt da imzayı çakar..
2'de 2 istiyoruz, 5'te nasıl tutuştuklarını görmek için, bizi bir hatırlasınlar diye, sesimiz kısılana kadar, yüreğimiz atmayana kadar, gücümüz tükenene kadar yanında olmaya geliyoruz, sonra da fenerbahçeyi bekliyoruz;
galatasaray ulan, final ulan !!"
--- alıntı ---
o kadar ulasilmaz bir hedef gibiydi ki bizim icin o noktalar, dusunun bir final serisinde fenerbahce'ye kaybedince uzulmeyecektik, ben bunun tarihte bir daha tasavvur edecegine inanmiyorum, namumkun, ancak tam olarak boyle hissediyorduk, o yillarca suren acligin ardindan, final serisine giden yolda yasadigimiz yogun yoksunlugun uzerine..
o seriyi biz uzun forvetsiz oynadik, sahip oldugumuz buyuk kadro dezavantajina bir de rancik'in sakatligi eklenince. yirmi yil sonra gelen finalde, emeklilikten dondurdugumuz haluk yildirim'i dort numara oynatarak savastik ezeli rakibe karsi ve inanin cok yaklastik, cok..
sonra hayatimin tum branslarinda en ozel uc macindan birini o seride izledim ben, belli bir sayidaki heyecanli fenerbahceli takimimizi onlar icin sampiyonluk macinda, "bildiginiz baska bir oyun varsa onu oynayalim" diye karsiladiginda salonlarinda, oyle bir cevap verdi ki galatasaray, basketbol tarihimizde bir daha zor bulunacak oyle bir ayar;
ne mutlu size ey galatasaraylilar !
belki gezi olaylari, belki de o cok beklenen sampiyonlugun banvit gibi nispeten direkt rakibimiz olmayan bir takimdan alinmasi, dusuk yogunluklu bir cosku yasatmisti bize gectigimiz sezon, simdi ise hesap kesme zamani.
cok degisti artik dengeler, o final serisinin uzerine iki eurolig epik performansi gordu bu camia, zor deplasmanlari oynamayi ogrendi, her salonundan basi dik cikti kita avrupasi'nin ve artik daha fazlasini istiyor.
yapabiliriz, evsahibi dezavantajina sahibiz, fakat kazanmasini bilen bir koc, sazi eline almasini seven bir lider ve savasmaktan hic vazgecmeyen bir takima sahibiz..
uc sene once bugunlerde, altinci macin son dakikalarinda verince sampiyonlugu fenerbahce'ye, abdi ipekci alkislarla veda etmisti takimina, bu galatasaray taraftarinin kendi takimina hissedebilecegi sukran duygusunun belki de en tepe noktasiydi, simdi ise yine altinci macin sonunda, bu sefer gururun yaninda, cosku ve sevinc gozleriyle kapatmak istiyoruz sezonu, tek yapmamiz gereken ise karsi yakadan bir mac calmak; gorevin adi belli..
bak iste yaklasiyor firtina, bak yine yukseliyor dalgalar,
oyle coskuluyum ki bu seriye dair, sampiyonluk sayisi esit olan iki takim futbolda karsilacakken gelecek sezon, simdi ise basketbolda,
ve hepimiz biliyoruz ki cimbom hep basi dik, fakat en onde yurur,
yani kazanmak durumundayiz, kazanacagiz..
galatasaray ulan;
bir de ali ismail korkmaz !!
--- alıntı ---
"bu başlık ise akşam ki maç için, şampiyon olacaklar diye değil, şampiyon olacaklarına inanıyoruz diye, böyle bir yazı yazabilmek için imkan doğurmuş olmaları bile sezon başına kıyasla, hayal gücümüzün dahi ötesinde..
bu sefer davete ne hacet, tıklım tıklım olacağız orada, herbirimiz hazır kıta bekliyoruz, aslında çok uzun bir zamandır bekliyoruz, ve bu sefer daha anlamlı bir sebeple geliyor fenerbahçe, finalde evsahibi olacağımız bir maça..
ermal ile tutku bizi buraya nasıl getirdiklerini unuttuk sanmasınlar, ve tabii şampırt reyiz, unutmadık çünkü, anlık kızgınlıklarımızı anında geride bırakabilecek kadar akil seviyoruz çünkü, ve katılmıyoruz arada büyük bir güç farkı olduğuna, rancik'in yokluğuna üzülüyoruz o kadar. biliyoruz ki bugün luksa çıkar, jj devam ettirir, ermal ittirir, tutku ve şampırt da imzayı çakar..
2'de 2 istiyoruz, 5'te nasıl tutuştuklarını görmek için, bizi bir hatırlasınlar diye, sesimiz kısılana kadar, yüreğimiz atmayana kadar, gücümüz tükenene kadar yanında olmaya geliyoruz, sonra da fenerbahçeyi bekliyoruz;
galatasaray ulan, final ulan !!"
--- alıntı ---
o kadar ulasilmaz bir hedef gibiydi ki bizim icin o noktalar, dusunun bir final serisinde fenerbahce'ye kaybedince uzulmeyecektik, ben bunun tarihte bir daha tasavvur edecegine inanmiyorum, namumkun, ancak tam olarak boyle hissediyorduk, o yillarca suren acligin ardindan, final serisine giden yolda yasadigimiz yogun yoksunlugun uzerine..
o seriyi biz uzun forvetsiz oynadik, sahip oldugumuz buyuk kadro dezavantajina bir de rancik'in sakatligi eklenince. yirmi yil sonra gelen finalde, emeklilikten dondurdugumuz haluk yildirim'i dort numara oynatarak savastik ezeli rakibe karsi ve inanin cok yaklastik, cok..
sonra hayatimin tum branslarinda en ozel uc macindan birini o seride izledim ben, belli bir sayidaki heyecanli fenerbahceli takimimizi onlar icin sampiyonluk macinda, "bildiginiz baska bir oyun varsa onu oynayalim" diye karsiladiginda salonlarinda, oyle bir cevap verdi ki galatasaray, basketbol tarihimizde bir daha zor bulunacak oyle bir ayar;
ne mutlu size ey galatasaraylilar !
belki gezi olaylari, belki de o cok beklenen sampiyonlugun banvit gibi nispeten direkt rakibimiz olmayan bir takimdan alinmasi, dusuk yogunluklu bir cosku yasatmisti bize gectigimiz sezon, simdi ise hesap kesme zamani.
cok degisti artik dengeler, o final serisinin uzerine iki eurolig epik performansi gordu bu camia, zor deplasmanlari oynamayi ogrendi, her salonundan basi dik cikti kita avrupasi'nin ve artik daha fazlasini istiyor.
yapabiliriz, evsahibi dezavantajina sahibiz, fakat kazanmasini bilen bir koc, sazi eline almasini seven bir lider ve savasmaktan hic vazgecmeyen bir takima sahibiz..
uc sene once bugunlerde, altinci macin son dakikalarinda verince sampiyonlugu fenerbahce'ye, abdi ipekci alkislarla veda etmisti takimina, bu galatasaray taraftarinin kendi takimina hissedebilecegi sukran duygusunun belki de en tepe noktasiydi, simdi ise yine altinci macin sonunda, bu sefer gururun yaninda, cosku ve sevinc gozleriyle kapatmak istiyoruz sezonu, tek yapmamiz gereken ise karsi yakadan bir mac calmak; gorevin adi belli..
bak iste yaklasiyor firtina, bak yine yukseliyor dalgalar,
oyle coskuluyum ki bu seriye dair, sampiyonluk sayisi esit olan iki takim futbolda karsilacakken gelecek sezon, simdi ise basketbolda,
ve hepimiz biliyoruz ki cimbom hep basi dik, fakat en onde yurur,
yani kazanmak durumundayiz, kazanacagiz..
galatasaray ulan;
bir de ali ismail korkmaz !!
