türk futbol tarihinin, hatta belki de türkiye cumhuriyeti tarihinin en büyük rezillikleri listesinde kafaya oynayan rezillik.
aslında bu maçın geçen sezon sonu ya da bu sezon başından devre arasına alınması, kimsenin mantıklı açıklama getiremediği bir rezillikti. bu maçın türkiye dışında oynanması, hazmetmesi zor bir rezillikti. oraya kadar gidilmesi bile başlı başına büyük bir rezillikti.
bütün bu rezillikleri afiyetle yiyip içen hatta gargara yapan paydaşların, bir anda milli değerlere sahip çıkan bir kahramana dönüşmesi o kadar da anlamlı bir olay mı bilemiyorum.
sadece bir hafta önce 97 dakikada sadece 43 dakika topun oyunda kaldığı, 22 adamın kaleye yazı ile bir tane isabetli şut çekebildiği, 44 faul yapılıp 150 kere düdük çalıp oyunun durdurulduğu rezil bir derbi yaşanmıştı.
(bkz:
24 aralık 2023 fenerbahçe galatasaray maçı)
liderlik maçında bile rakip kaleye gitmeye korkan fenerbahçe ve topa sahip olsa da kaleye götürmekten aciz galatasaray'ın bir de ucunda kupa olunca ne kadar sıkıcı bir şey ortaya koyacağı hafta boyu taraftarın yegane gündemiydi.
neyse ki istiklal marşı ve atatürk üzerinden bu hadsizlikler yaşandı da; hem birbirimize girmek yerine ortak bir hedefe söverek haftalık ihtiyacımızı giderdik, hem bu rezilliğe maç günü öğlenine kadar ses çıkarmayan zavallı yönetimler ve kulüpler ulusal kahraman olarak bu işten sıyrıldı, hem de tarihe en azından oynanmamasıyla olumlu bir şekilde geçmiş oldu bu rezillik...
netice itibariyle bu rezillikte paydaş olan herkes kendini kurtardı, gariban taraftarın ve vatansever kamuoyunun da ağzına bir parmak bal çalındı.
olan cumhuriyetin 100. yılında, ülkenin en çok takip edilen sporunun en sembolik ve dolayısıyla bu konunun kutlanacağı maçına oldu.