golsüz bitmesine rağmen turnuvanın en zevkli maçlarından biriydi. başlarda iki takımın karşılıklı ve etkili atakları olsa da ilerleyen dilimlerde ibre sadece italya'dan yana döndü ve ingiltere defansif ve kapalı bir oyun tarzını benimsedi, yani ayrıca bir ingiltere sempatimiz yoksa bana göre ve pozitif futbol adına italya hak eden taraftı. uzatmalarda dahi golü düşünen italya son 5 dakikaya kadar hep olumlu bir oyun ortaya koydu, ingilizler ise savunmada müsabaka süresince başarılıydı fakat hücumda ilk baştaki kadar etkili olamadı ve atakları cılız kaldı. italyan oyuncuların kale önündeki yanlış tercihleri de şansları/şanssızlıkları oldu.
herkes belirtmiş ama olsun, söylemekten zarar gelmez, andrea
andrea pirlo seri penaltı atışlarındaki herhangi bir penaltı(u: ilk değil son değil beşten sonraki tek vuruşlardan değil hani penaltının kendisi bu açıdan kritik değil) ile maçı çevirdi, ingilizleri psikolojik olarak çökertti... bir de hakkını vermek gerek,
rooney tam bir "yıldız oyuncu penaltısı" attı, tekniğiyle hafiften
ronaldinho'yu hatırlattı ve farkını ortaya koydu.
ashley cole denen kıl kuyruk senelerdir penaltıyı orta bir sertlikte ve vasat bir teknikte kalecinin soluna atıyor
* ama kimse sanki bunu bilmiyor ve haliyle kurtaramıyor... adamın doğru düzgün golü yok kariyerinde amk ama oynadığı her takımın 5 banko penaltıcısından biri, amma velakin
gianluigi buffon reise selam olsun, aldı havasını sahte mohikanın...
(bkz:
ustalara saygı gecesi)