o gün milli görü$ isviçre bölgesinin büyük kermesi var. içim kipir kipir. yerimde duramiyorum, bir yandan da görevliyim. sonra baktim olacak gibi degil, kafayi veremiyorum. abiler, dedim, bana müsade. atladim arabaya, istikamet ev. telefonlarda internetin olmadigi yillar. maçtan haberim yok. fener'e mutlak galibiyet lazim, bir tek onu biliyorum.
yoldan kankami aramak istiyorum ama elim bir türlü telefona gitmiyor. lan, ya fener 2-0 önde ise..
neyse, tüm cesaretimi toplayip kankami aradim. diiiiit, heh, çaliyo.
loewenherz: moruk, nabiyon?
kankim: maç izliyom, fener 0-0, sizin maç az önce 3-0 bitti, fener maçi devam ediyo.
loewenherz: kaç dk. var daha?
kankim:
16 dakika loewenherz: ziktir lan, 16 dk. uzatma mi olur, yoksa i*ne hakem
90+ fener atana kadar mi verdi acaba?
kankim: yok lan, konfetti mi ne atmi$ denizlililer, maç falan durm.. ahanda yazdi denizli 1-0
loewenherz: ggggoooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooolllll direksiyonu yumuruklama ve korna $enlikleri
3 dk. sonra
kankim: aha tuncay 1-1
loewenherz: mnskm, olsun beraberlik bize yariyor, sik di$ini denizli
kankim: uuuuf, appiah ve direk
loewenherz: ses yok (o sirada kalbimi sivazliyorum, kan ter içindeyim, hava zaten sicak, arabanin koltugu kiçima yapi$mi$)
kankim: bitti kanki, $ampiyonsunuz
* loewenherz: niuuhhahahhhahahahaaaaaaaaaaaaaaayyyyttttt, gol mnkym, $ampiyonuz mnkym, battaniye fener!!!!
eve geldim, ne göreyim. babam
* parkta, arabaya binmeye çali$iyor, beni görünce durdu, arabadan indi, sarma$ dola$ olduk, beni tokatladi yine. babam mutlu oldugunuda hep tokatlardi beni, sevincini öyle gösterirdi.
babamla en özel anlarimiz galatasaray zaferleri idi. 2006 $amiyonlugu, daha öncesinde uefa kupasi ve oraya uzanan süreç. örnegin bir
30 eylül 1998 galatasaray athletic bilbao maçı vardir beraber izledigimiz. o gün sevinçten yedigim dayagi ömrüm boyunca bir kavgada yememi$imdir.
bu da benim böyle hem mutlu, hem de hüzünlü bir $ampiyonluk hikayemdir.
