oradaydım. uzun uzun yazmayacağım, bir hafta önce alınan mağlubiyette de ali sami yen stadındaydım. sıkıntım bazı fenerbahçe maçlarından sonra ısrarla bu maçın hatırlatılması.
sami yen'de 0 - 4 yenilirken son zamanlarda fenerbahçe karşısında oynadığımız rezil, ruhsuz futbolun 1/10 u kadar kötü oynamamıştık. maç sonu elbet kızanlar, küfredenler olmuştu ama sahada futbolcuların kendileri kadar üzüldüğünü gören, hatta başta arif ( babasını da kaybetmişti ) futbolcuların gözyaşlarını gören bir çok kişi üzüntüsünü sessizce içinde yaşamayı seçip stadı terk edip etti. bir hafta sonra taraftar bu maça hiç bir forum, sözlük gibi iletişim araçları ile çağrı olmamasına rağmen sadece takımının hırsına, futboluna, futbolcusuna inanıp gelmişti. sonrası zaten malum.
bundan sonra ne zaman bir derbide tekmeye kafa uzatılan bir maç sergilenir, ne zaman takım arkadaşına kabadayılık yapan rakip futbolcuya ' haddini bildirecek' takım ruhuna sahip futbolculara sahip oluruz, ne zaman taraftarının küçük düşmesine en az o taraftar kadar üzülecek futbolculara sahip oluruz şu maçı tekrar rahatlıkla anarız.
