47
hiçbirimizin zerre umrunda olmayan maç, olmasın da zaten. hakikaten lig de oynanmasın, spor müsabakası da yapılmasın. bunlar medeni ülkelerin işi, normal hayat yaşayan ülkelerin işi. ülkede zerre güven ortamı kalmamış, hiç bir trajedide, terörde, kötü giden aksayan bir hususta suçlu bulamıyorsun. hesap soran da yok, veren de yok. ülkenin yarısına göre hava güllük gülistanlık zaten ve bizi çekemeyen ülkeler var. diğer yarısı da ciddi manada umutsuz, mutsuz, ve korkuyor. sokağa çıkmaya, trene binmeye, futbol maçına gitmeye, askere gitmeye korkuyor. çünkü her an her yerde birilerinin hesabı tutsun diye canlarından olabilir. böyle bir ortam varken neyin futbolu, neyin konseri, neyin sineması tiyatrosu.. neyimize lan bizim, zaten tüm bunlardan sonra bu saydıklarımı yaparken de insan olanın kanına dokunuyor. suçsuz günahsız insanlar habersiz şekilde bir anda hayattan gidiyor, hiç bir şey olmamış gibi neyin zevkini yaşayacağız? açıyorsun televizyonu, yarısı hala gündem koşturan haber kanalları, diğer yarısı, ülke yansa anında vınlayabilecek maddi gücü olan ve tweet atma dışında zerre sikine takmayan ünlü tayfanın magazin haberleri. yaşıtları doğuda savaş veriyor, büyük şehirlerin göbeğinde havaya uçuruluyor, gerizekalı halk da bunları izleyip uyuyor.
oynanmasın bilader futbol mutbol, artık bir şeylerin ters gittiğini, normal yaşamadığımızı somut olarak görelim. nereye kadar ertelenecek bu tablo, en son neyi göreceğiz ve ulan hakkaten boka batmışız biz diyeceğiz? bırakın terörün amacı zaten bu korku yaratmak, inadına gidelim gibi ezber lafları. bunlar 1 kere olur 2 kere olur, kaçıncıya oluyor ve kaçıncıya engellenemiyor. yine engellenemeyecek, ohal zamanında ülkenin en merkezi bölgelerinden birine, o kadar polisin arasına 2 tane bomba sokabiliyorlarken, asla son da bulmayacak bu gidişle. o yüzden tam tersi, artık korkun, korkalım, ki bir boka ses çıksın, hesap sorulsun.
