türk futbolunun yedi faresi olarak gördüğüm yazarlardan ikisi turgay demir ve adnan aybaba’dır. birkaç fare de fenerbahçe’de var ama şimdilik isimlerini yazmayayım.
bu iki bjkli fare, dünkü beşiktaş-alanyaspor maçındaki goller için iki farklı yorumda bulunmuş. (adnan aybaba’yı zaplarken dinledim, turgay demir’i sosyal medyadan) turgay demiş ki; “babacar o golü kaçırmak istese oraya neden koşsun? baştan hiç koşmazdı.” gerekçeye bak hizaya gel. be sıyrık, hiç koşmasa o zaman niyeti daha net ortaya çıkmaz mı? o noktaya koşmasa demezler mi ki “sen ne ayaksın babacar.:) marafona’nın yediği gol için ne dedi bilmiyorum çünkü (sosyal medyada göremedim) ama aynı türden saçmaladığından eminim.
adnan aybaba ise olaya çok ciddi bir şekilde girdi ve “marafona’nın yediği golü ciddi şekilde eleştirerek şike imasında bulundu. ancak bu sefer de fanatik beşiktaşlı turgay ciner abisine yaranmak istemiş olacak ki serhat ulueren ve dr. bozuntusu ne yani marafona şike mi yaptı demek istiyorsun diye adnan’ın üzerine gidince, adnan tornistan yapıp şike değil ama bunun iddiası var şusu var busu var” diyerek kıvırdı.
dün her şey çok netti. belli ki mhk’nın ümit öztürk atamasından çok çok rahatsız olan beşiktaş, her şeyi göze alıp gereken tedbirleri almış. almış almasına ama üstünü çok açık bırakmış.
bu utanmazlık, bu şerefsizlik, bu rezillik beşiktaş’a yüz yıl yeter. şerefli ikincilik yalanı ile ötüp duran bu kanatlı familyası gagalarını açtığı anda, babacar ve marafona hatırlatılacaktır kendilerine.
bundan sonra, “şerefinle oyna hakkınla kazan” metaforunun yerini, “marafona’nla oyna, babacar’ınla kazan” metaforu almıştır. çok net.
daha önce yazmıştık ve demiştik ki; “kim neyle övünür, ondan mahrum gömülür.” işte şerefli ikincilikleriyle övünen beşiktaş camiası ondan da mahrum gömülmüştür artık. toprakları bol olsun.
(bkz:
7 nisan 2021 beşiktaş alanyaspor maçı)