645
metin tekin'in ve rıza çalımbay'ın çocukluk yıllarında galatasaraylı olduğu bilinen bir gerçek. benim bildiğim kadarıyla beşiktaş'ın bir dönemine damga vurmuş metin-ali-feyyaz ve beşiktaşlıların tabiriyle "atom karınca rıza" dörtlüsü arasında çocukluğunda beşiktaşlı olan yok. kendileri de bunu ifade etmişlerdi röportajlarında. metin tekin'in hatta galatasaray dergisi'ne seneler önce verdiği bir röportaj da mevcuttur, metin ismini efsanemiz metin oktay'dan sebep almıştır. ancak metin tekin de maalesef görüldüğü, sanıldığı kadar temiz bir adam değildir. 23 şubat 2020'deki derbi öncesi bein muhabirinin "psikolojik üstünlük sizce kimde?" sorusuna, fenerbahçelilerin o sırada bütün stat yaptığı "a. a. galatasaray" tezahüratını işaret ederek, "ses her şeyi gösteriyor. ben sana sorayım, sence psikolojik üstünlük kimde?" şeklinde terbiyesizce bir cevap vermiştir. pişkin pişkin de sırıtmıştır. o günden sonra benim açımdan bitmiştir.
rıza çalımbay'a gelmek gerekirse; çalımbay muhtemelen profesyonel futbol kariyerine adım attığı yıllarda galatasaray'da oynamak istemiş birisi. hayat, kader o'nu beşiktaş'a götürmüş ve o kulübün efsanesi yapmış. gayet doğal, olabilir. ama yaşça büyüklerimiz daha iyi bilirler, 80'lerin ikinci yarısından 90'ların ortasına kadar fenerbahçe'yi ezen beşiktaş'ın efsane kadrosunun da hakkından hep galatasaray gelmiştir. rıza çalımbay da baş edemedikleri ve kupaları kaybettikleri yıllarda galatasaray'a karşı yarışmaya çalışan beşiktaş'ın bir futbolcusuydu, kaptanıydı. galatasaray'a karşı duyduğu öfkenin başlangıç noktası, bu açıdan bakıldığında, futbolculuk yılları olsa gerek.
unutulmaması gereken önemli bir nokta daha var. beşiktaş bütünüyle camia olarak 2006'dan sonra çok değişti. 3 temmuz sonrası da bu değişim tamamen oturdu, kimlikleri haline geldi. eskiden beşiktaş ve beşiktaşlılar için esas düşman fenerbahçe'ydi, sular daha sakindi galatasaray'a karşı. son 10-15 senedir bu böyle değil, nefretleri tamamen galatasaray'a. fenerbahçe'ye karşı çok daha ılımlılar, fener'e "mert düşman" olarak bakanlar dahi var beşiktaşlılar arasında. bu yeni durum bütün beşiktaşlılara sirayet etti, feyyaz uçar da örneğin bundan fazlasıyla etkilenenlerden. 2005-2006 sezonunda, inönü'deki maç öncesi o dönem özelinde beşiktaş tribünlerinde çok etkili olan alen markaryan'ın gerçekle hiçbir ilgisi olmayan süleyman seba'nın sözlerini örnek göstererek çarşı grubunun rotasını galatasaray'a kırmasıyla başladı bu süreç. "86-87, prekazi, eskişehir, zalad, 92-93, ankaragücü, 8-0, 96-2000, mehmet ağar, mesut yılmaz" diye mırıldanmaya başlayınca çarşı, beşiktaş'ı yönetenler de buna uydular. beşiktaş'ta herkesin bu "yeni düşman yaratma politikası" işine geldi. beşiktaş'ın eski başkanları, eski yöneticileri, divan kurulu üyeleri, taraftarları vs. hepsinin son 10-12 senedeki röportajlarına bakın, galatasaray'ın şike yoluyla beşiktaş'ın şampiyonluklarını çaldığını söylemeden duranı var mı? galatasaray'a sataşmayanı var mı? yok. hepsi kin dolu, nefret dolu. eski futbolcularının, efsane dedikleri adamların bundan etkilenmemesi, bu hissiyatla yaşamaması mümkün mü? camiaları galatasaray'ı bir kompleks haline getirmişken; rıza'sı, recep'i, feyyaz'ı, ali'si getirmeyecek de ne yapacak?
burada bize düşen tek şey, en iyi bildiğimiz işi yapmaya devam etmek. beşiktaş için, rıza için, recep için, diğerleri için galatasaray neden bir takıntı haline geldi? galatasaray sürekli onları tokatladığı için. onlar keklik, biz ise avcıyız. onlar "looser", biz ise "winner" camiayız. herkes bildiği ve gerektirdiği şekilde devam etmeli bundan sonra da. biz beşiktaş'ı da, beşiktaşlıların çalıştırdıkları takımları da yenmeye devam edeceğiz. onlar da konuşmaya, söylenmeye, bahane üretmeye, suç atmaya, ağlamaya devam edecekler. herkes bildiğini yapacak kısacası. biz sinirlenmeyeceğiz, takmayacağız, yenip uğurlayacağız. biz sinirlenmedikçe, takmadıkça, yenip gönderdikçe; onların psikolojileri daha da bozulacak. iyice küçülecekler. bu da bizim işimize gelecek.
