nike air

'89 jordan modeli yüzünden babamdan dayak yediğim nike markasıdır.

o yıllarda okulun basketbol takımı solak aday kontenjanındayım. kulüp takımından gelen çocuklar, uzun boylu ciks çocuklar herkesin ayağında nike air jordan var. fakat aşırı pahalı. ne diyeyim bugünkü ayfondan daha pahalı ve ulaşılmaz, yani kredi kartı da yok o dönem, bankalardan kredi almak itibar gerektiriyor. kısacası paran yoksa ancak vitrinden izleyebileceğin bir ayakkabı. o dönem blue-jean diye aylık bir dergi çıkıyordu. bütün sene boyunca jordan reklamı yapmıştı. ben de o orta sayfa reklamlarını sürekli odamın duvarına yapıştırıp hayaller kuruyordum. okul takımı için yeteneğime güveniyordum ama air jordan ile forma kesindi. babamsa memur olduğu için bana ancak puma alabilmişti. şartları bildiğim için air jordan'ın yanından içim buruk bir biçimde ayrılmıştım mağazadan. bir hafta sonra ayağımda puma'lar ile okulun bahçesinde gezerken kısa boylu bir çocuk yanıma gelip 'bu air-jordan'ları puma'larınla değişir misin ?' diye sorduğunda aklımı kaçırarak yeni ayakkabılarımı air-jordan ile değiştiriverdim hemen. yürüyüşüm bir kaç dakika içinde değişmişti, serviste kızlara içimden 'hepiniz aşık olacaksınız bana' falan derken eve geldim ve air-jordan'ları ayakkabılığa koydum. biraz sonra babam işten döndü, kendi ayakkabısını koyarken air-jordan'larla karşılaştı ve 'bunlar ne ulan' diye sordu. dedim 'bunlar air-jordan altında hava yastıkları var...' şöyle böyle derken 'seninkiler nerde? ' dedi, dedim 'değiştim ben onları bunlarla'. bunu der demez tertemiz dayağı yemeye başladık. ceza olarak sabahı bile beklemeden allahtan aynı semtte oturduğum arkadaşımın evine kilometrelerce yürüyerek ayakkabıları tekrar değiştik. yürüyüşüm düzeldi, kızlar aşık olmadı. son olarak takıma da seçilemedim.