galatasaray formasına yakışan ve tadı damakta bırakan oyunculardan. talihsiz sakatlığı yüzünden
23 şubat 2020 fenerbahçe galatasaray maçı'nda fiziken olamadığı hâlde evinden attığı storylerle içindeki
felipe melo ruhunu sahaya sürmesi asla unutulmayacaktır. pandemi döneminin yazık ettiği bir takımın izlemeye doyulamayan oyuncularından olarak sessiz sedasız ayrılmıştır ülkemizden. formamız altında dönemsel nükseden sakatlıkları hatırı sayılır maçlar kaçırmasına sebep olmuştur ki anladığım kadarıyla bizden sonra forma giydiği kulüplerde daha istikrarlı bir grafik tutturmuş. hem covid hem sakatlık dertleri patlamasa her şey daha farklı olabilirdi sanki. alternatif bir evrende 2. kez 4 yıl üst üste şampiyonluk çekmiş bir takımın
radamel falcao garcia ile birlikte en iyi anılan oyuncuları arasında sayılıyor ve
lucas torreira ile
mauro icardi'ye kadar yana yakıla beklememize gerek kalmıyordur belki de. hayat işte. ancak kaçan o 2 şampiyonluk ve takip eden sezonda gelen 13.lük günümüzde olan bitenlerin yolunu açtığı için çok da itirazım yok şu noktada. yine de insan bi ah ulen diyemeden geçemiyor tabii.