kaybedilen derbi sonrası okula gitmek

• 1

  gençlik yıllarında yaşanan en acı olaylardan biri.
  
  rakip takım taraftarlarının * irrite edici sevinçlerine okul sıralarında şahit olmaktır. sınıfın panosuna asılacak atkı yüzünden en yakın dostlarla bile kavgaya tutuşmaktır.
  
  hele benim için pek kötüydü bu durum. örnek vermek gerekirse 7 kasım 2002 tarihinde 25 fenerlinin bulunduğu 30 kişilik bir sınıfta eğitim görmek durumunda kaldım. *
  
  ukdeyi sinyorkedi kişisi 31 mayıs 2011 saat 13:11 sularında vermiş. ayrıca "sabahları uyanamazdım:(" gibisinden bir şeyler demiş.
• 2

  geçen sene 1-0 kaybettiğimiz derbiden sonra* bizim okuldan üç kişi fenerli birinin formasını yırtmışlardı. bu nedenle benim için zor bir olay değildir.
• 3

  akşamdan içilmiş anti-depresan hap nedeniyle istesem de uyanamadığım için gidemezdim. tabi ertesi gün neden gelmedin diye soran arkadaşlara binbir türlü hastalık bahanesi uydurmak için çok vaktim olurdu. yine de hocalar dahil herkesin dalga konusu olmaktan kaçamazdım koca sınıfta tek galatasaraylı olduğum için.
• 4

  yolda hakem, şike, zemin üzerinden bahane bulmaya çalışılır ama sınıfa girince hepsi unutulur. benim için en zor olanlardan birisi 25 ekim 2009 fenerbahçe galatasaray maçıydı.
• 5

  okulda futboldan anlamayan adamları bile piyasaya çıkarır.senin fanatik olduğunu biliyorlarsa maçı izlemedikleri halde bile senle alay ederler. *
• 6

  sınıfın yarısıyla bir süre küs kalınmasına neden olan olaydır.
• 7

  metin oktay tişörtü giyilir, ve gidilir. bu kadar basittir.
• 8

  öyle bir derdiniz olmasa da okul hayatınız boyunca yapamayacağınız karizmayı yapmanıza, yıllar yılı kazanamadığınız popülariteyi bir günlüğüne de olsa kazanmanıza sebep olabilecek eylem. 34 haftanın sultanı gelmiş geçmiş, bir gece önce yine bir kadıköy maceramız daha malum neticeyle sonuçlanmıştır. ertesi sabah okula zar zor yetişilir, boyunda galatasaray atkısı ile "sıraya girilir". şimdi kulakları patlasın, o dönem geçici olarak müdürlük makamında olan kadın bir hocamız sabah konuşmasından önce mikrofondan daniel tozser kişisine "bari bugün takma o atkıyı" diye seslenir. bütün okul daniel tozser'in suratına bakmaktadır. kahramanımız duymazdan gelince "iyi günde kötü günde diyosun yani" gibisinden devam eder hocamız. sadece boyundaki atkıyı açıp "sonuna kadar" der daniel. manasız bir alkış kopar sıradan. kahramanımız günün kalan kısmını atatürk havaalanına inmiş yeni transfer edasında geçirir. tanımadığı alt sınıflar "helal olsun abi" der, ömrü hayatında yüzüne bile bakmayacak karşı cinsleri selam verir, atkısını ister filan. o gün okula girerken kafasındaki tek düşünce olan rakip takım taraftarının yapacağı makaralar da pek dillendirilmez kahramanımıza karşı. uefa'nın "respect" sloganı herkesten önce bizim okulda kabul görmüştür...
  
  *
• 9

  disiplin cezalarıma bir yenisinin daha eklenmesine neden olan bir konudur.beşiktaş derbisinden sonraki gün okulun bahçesinde topladığım galatasaraylı kardeşlerim marşlar söylerken benim ortalarında meşale yakıp duruyo olmam belliki okul yönetimini pek mutlu etmedi.