gun icerisinde neden yasadigimi anlamadigim duygu. ortada inanilmaz bir 10 numara beklentisi de yokken, bugun de herhangi bir ozelligi yokken, sabahtan beri aglamakliyim sozluk...
cocukluktan genclige gecisimdeki kahramanimdir kendisi. oynadigi buyuk futbolu anlatmama hic ama hic gerek yok. ben onun 36 numarali pabuclarindan utanmasini, turkce konusma cabalarini, milli takimi orgutleyip tum rumen oyuncularini kafasini sariya boyama operasyonunu, takimin diger abileri ile birlikte, paftan gelen genclerin saclarini kazimasini, samsun kalecisi goksel'e , kale arkasinda isinirken, ' 1-0 ondesiniz ama simdi giricem, 2 tane aticam, bak gorursun' deyip sozunu tutmasini, geride oldugumuz maclarda, saha icinde
topa olan kavgasini yuksek sesle gostererek, takim arkadaslarini motive etmesini, r.carlos'u madara edisini ve daha sonra bununla rakibini inciltmeden eglenmesini, 10 numarasini, uefa kupasi sonrasi soyunma odasinda ciftetelli oynamasini, 2000'deki turkiye kupasi finalinden once sortunu en son yukari cekmesini, bize maliyeti buyuk olan bulent akin'in takima yararli olmamasina ragmen , bu tavsiyesinden hic pismanlik duymamasini, sag bilegine taktigi siyah , ince bandi...
kisacasi 10'u cok ozledim sozluk.. hakikaten kelimelere dokemiyorum ..
edit:
baglamaist renkdasima tesekkurler, sanver ile goksel fena karismisti yoksa..