bazen nefretimi azaltmak adına caba sarfetsem de bir sekilde o nefreti artırmayı başaran camia.
85
neden aramaya gerek bırakmadan saf bir nefrete sahip olmak gerekirken, şu kulübe gönül vermiş profesöründen tut, kahvede okey oynayan taraftarını 10 dakika dinlemek binlerce nedene gark eder insanı.
sarının yanına lacivert koymaları bile başlı başına bir nefret nedeniyken yalanlarla yönetilip bir akıl tutulması sekansı içinde yaşamaları nefretimizi başka noktalara yönlendiriyor. işin sıkıntılı kısmı diri bir nefretten daha çok acıma duygusuna dönüşüyor zaman zaman.
kurulduğu günden beri haksızlığı hak olarak görmesini kabullenemiyorum.
87
kayırılmayı kendilerinde hak görmeleri en büyük nedendir. tabi bu kurumsal hafıza ve kültür olarak camialarına 1934-1950 ve hatta 1950-1953 yılları arasında yerleşmiştir.
88
tek bir neden mi? bin tane var. seç seç beğen.
89
süleyman soylu aradı diye stadına gelmeye niyetlenen imamoğlu'nu arayıp "stadimiza gelme" diyen ali koç'un başkanlık yapması ve utanmadan bu hadiseye rağmen taraftarının bize muhaliflik dersi vermeye çalışıp renklerimize bile akp rengi diyip dil uzatması benim nefretimin en büyük sebeplerinden.
ha şunu da belirteyim, imamoğlu'nu hiç sevmem hatta nefret ederim. ama bir nevi muhalefetin son yıllarda sembol ismi. hayat görüşü, ideolojisi bana ters olabilir ama iktidardan nefret eden pek çok insanın sevdiği birisi. bu insanı stadında ilk agirlayan kulüp olup alenen iktidara savaş açıp gözdağı veren ve 23 haziran gecesi iktidara bozgun yaşatan büyük galatasaray'ın büyük taraftari olmaktan her zaman gurur, mustafa cengiz'e stadın kapılarını açan ilk baskan olduğu için de her zaman minnet duyarım.