sürekli galatasaray'dan daha iyi kadrosu olduğu vurgulanan takım. ama 23-24 sezonunda galatasaray futbol takımıyla ne aynı yollardan geçtiler, ne aynı zorlukları yaşadılar. hadi kayırıldıklarını şike yaptıklarını ters algıyla unutturmuş olsunlar. ama galatasaray ön elemeli telafisi bile olmayan şampiyonlar ligi sürecinden yıpranarak geçerken fenerbahçe avrupa'da rotasyon yapıp ligde 5. vitese takıyordu. gilloise ve olympiakos maçları gelinceye kadar aslında avrupa maçları yoktu. ne zaman bu iki vasat avrupa takımı onları yıprattı. orada da ligde puan farkı 6 puan oluverdi ve üstüne takımları sakatlıklarla patladı. fenerbahçe şampiyonluğu aslında o süreçte gayri resmi olarak kaybetmiş oldu.
şimdi 24-25 sezonunda şampiyonlar ligine katılabiliyorsa katılsınlar. katılamayacaklarını biliyorum ama en kötü avrupa ligine kalsınlar. rotasyon yapmadan bir boylarını görelim. o zaman göreceğim ben kadro genişliğini de kadro kalitesini de hocalarının adam yönetme becerisini de.
biz avrupa yüzünden sezon içerisinde kabuk değiştirdik. çünkü çok yıprandık. bakmayın şimdi temposuzluğumuz eleştiriliyor. ama o takım şampiyonlar liginde 115 km koşturup bayern'e 3.00 xg gol fırsatı yakalıyordu. boey, davinson, zaha, 10 numara kerem, 6 numara kaan. sert bir takımdı şimdiye göre. ama bu sertlik avrupa için lazımken ligde de salt yetenek lazımdı. mertens, demirbay, köhn, ziyech takıma adapte oldu. bu yetenek işini çözünce de ligde galibiyet rekorları geldi. ama dediğim gibi bir paradoks var. sparta prag maçlarında görüldü ki bu takım tempo olarak avrupa standartlarında değildi. bu sefer lige adapte olurken avrupa'ya adapte olamadık.
işin yanisi, avrupa işi iki ucu sivri bıçak gibi. avrupa seni geliştiriyor, zor maçları oynamanı öğretiyor. ama ligde aynı tempoda devam etmen mümkün olmadığından ligde de patlatıyor. bu ikisi arasında dengeyi tutturmak ise asıl mesele oluyor.
0-1'lik derbi yenilgisini çok düşündüm neden galatasaray bu kadar aciz kaldı diye.
* tamam rehavet, kibir etkendi ama galatasaray sparta prag maçlarından sonra ilk defa kendi ayarında bir takımla oynuyordu. fenerbahçe ise bu süre zarfında çok daha test edildiği zor maçlar oynamıştı. biz gittikçe yumuşak bir takım olurken onlar daha sert oluyordu. aradaki fark bundan kaynaklandı. galatasaray hala daha kaliteli takım ama zor maçın dinamiklerine aykırı bir onbirle sahaya çıktı. bunun farkında değildik sanki.
velhasıl bu iş burada bitmedi. seneye bir daha görüşeceğiz bunlarla. transfer işleri zordur, transferin üstüne takım kimyası yakalamak daha zordur. fenerbahçe makyajlı ve abartılı olsa da iyi kadro oluşturdu. galatasaray'ı da transferleri değil iskeleti kurtardı. o iskelete nokta adamlar koyarsak 5. yıldız gelir diye düşünüyorum. ve maalesef yine 90 puanlar gerekebilir bu hormonlu fenerbahçe'ye karşı. galatasaray zannedilenin aksine yetenek farkıyla aldı ligi. eğer oyun ve fizik farkı olsaydı iki maçta da fener'i yenerdi.
