turnuvaların eleme usülünde çift maçlı tur geçme sistemi. yüksek hocalık bilgisi gerektirir. strateji, rakibe göre taktik, satranç hamleleri yaparak ufak rötuşlarla rakibi alt etmek gerekir.
günümüz futbolunda
jose mourinho,
unai emery,
david moyes,
roberto mancini ve
simone inzaghi gibi hocalar eleminasyon sisteminde ustadır. bir de lig maratonunun usta hocaları vardır ve bunlar için
guardiola,
allegri,
roger schmidt örnekleri verilebilir.
okan buruk da keza lig maratonunda kendi klasmanına göre usta hocalardandır ancak eleminasyonlu sistemde henüz rüştünü ispat edemedi. molde eşleşmesinde taktik olarak rakibe yenilmek ve sparta prag eşleşmesinde rakibi yenememek bunun göstergesi oldu. dikkat ederseniz prag’a taktik olarak yenildi demiyorum çünkü toplamda 40 dakika rakipten eksik oynadı.
okan hocanın ilerisi için iyi bir turnuva hocası olabileceğini düşünüyorum. bunun için zaman zaman kendi taktiğinden taviz vermesi gerekiyor. rakip kim olursa olsun önde pres yapayım, bildiğim oyunu oynayayım derseniz hedefe ulaşmanız kolay olmaz. sparta prag eşleşmesinden örnek vermek gerekirse skor 1-1 iken ve tur avantajı bizdeyken sürekli alarm veren berkan’ı oyundan alıp o bölgeye preciado’nun başına barış alper’i koyabilirdi. bu durum rakibin o bölgesini kapatırdı. ama hoca hücum anlayışından taviz vermedi ve “bu maçı da kazanayım” anlayışıyla oynadı. eğer kaan kırmızı görmeseydi berkan kanadından yiyeceğimiz bir golle maç uzatmaya gidebilirdi. berkan inanılmaz sırıttı çünkü. bu tarz hamlelerle öncelikli olarak rakibi durdurma yöntemini kullanmak, eleminasyonlu maçlarda bizi avantajlı kılar. hele ki skor avantajı bizdeyse.
