1
çocukluğumun katilleridir. gulyabaninin karşılığı olmuştur tüm çocukluk zamanlarımda. ya çocuk uyuyor ya başım ağrıyor bahanelerinin dışına çıkamaz bu teyze. burası top sahası mı? gidin top sahasında oynayın diye haykırır hergün. hiç unutmam bizim mahallede bir emine karı vardı. ilkokul öğretmeni oğluyla yaşardı. biz hergün top oynardık kendisi hergün bizi kovalardı. birgün evinin penceresinden bize dedi ki; '' oğluma top oynatmadım bak öğretmen oldu.'' diye haykırdı. bunu duyan birçok arkadaşımın annesi arkadaşlarımın futbol oynamasına kota koymuştu. şimdi o kotalanmış çocuklar askerlik yaparken ben üniversite'deyim. o yüzdendir asosyal değilim. memlekete her gittiğimde de top oynarım onun evinin önünde, o ise lost'taki richard alpert gibi hiç yaşlanmaz hep aynıdır. bizi o zaman asosyalliğe yiten menopoz teyzelerin yerini de günümüzde bilgisayarlar almaya başladı zaten, ne istiyorsunuz veletlerimizden. bırakın çocuklar oynasın sokaklarda, senin haberin yok işte orada başlıyor hayat.
