1979
başımda binbir türlü dert olmasına rağmen, gün boyu kendisine üzüldüm. eski futbolcumuz olması bir yana, genç olması bir yana, çok efendi bir çocuktu.
sonra aklıma umut bulut'un babası geldi.
kemal amca 13 mart 2016 gençlerbirliği galatasaray maçına oğlunu izlemek için gelmişti.
umut bulut'un tribünlerden çok büyük tepki aldığı zamanlardı. öyle ki boş kaleye bile topu yuvarlayamayacak duruma gelmişti. herkes saha içinde olup bitene odaklanırken, kemal amcanın gözü sadece oğlunun üzerindeydi.
https://gss.gs/4yq.jpeg
kemal amca maçtan sonra evine dönerken, kızılay'daki patlamada hayatını kaybetti.
https://gss.gs/6kx.jpeg
https://gss.gs/GXm.jpeg
https://gss.gs/QDr.jpeg
ahmet çalık 18 yaşındayken, fenerbahçe'ye karşı kariyerinde ilk kez bir lig maçına çıktığında oradaydım.
(bkz: 21 nisan 2013 gençlerbirliği fenerbahçe maçı)
harika bir maç oynamış, gençlerbirliği kazanmış ve şampiyonluk yolunda bize büyük bir avantaj sağlamıştı.
daha sonradan ahmet'in koyu bir galatasaray taraftarı olduğunu öğrendim.
hatta o yaz emre utkucan'a mail atmıştım, bu çocuğu alalım diye.
pandemiden önce, en son türk telekom arena'ya gittiğimde bir ocak ayıydı. ahmet o sıralar bir maçta ıslıklanmıştı sanırım. bu yüzden futbolcular ısınırken, ultraslan ilk olarak ahmet'i çağırmıştı. o da oley çektirmeden sadece alkışlamıştı. ama yüzünde mutsuz bir ifade vardı.
şimdi geri dönüp baktığımda her şey çok anlamsız geliyor. keşke umut'u gol kaçırdığında yuhalamak yerine alkışlasak, ya da ahmet rakibini kaçırdığında uğultu yerine onu motive edici tezahüratlar yapsaydık diyorum. çünkü bu iki oyuncu da çok efendiydi. hiçbir zaman, hiçbir yanlışlarını görmedim. ama iş işten geçti bi kere.
bu sabah güzel hayallerle yola çıkan çocuk, şu anda toprağın altında. gerçekten tartışmalarımız, çekişmelerimiz, hepsi boşa.
allah rahmet eylesin.
sonra aklıma umut bulut'un babası geldi.
kemal amca 13 mart 2016 gençlerbirliği galatasaray maçına oğlunu izlemek için gelmişti.
umut bulut'un tribünlerden çok büyük tepki aldığı zamanlardı. öyle ki boş kaleye bile topu yuvarlayamayacak duruma gelmişti. herkes saha içinde olup bitene odaklanırken, kemal amcanın gözü sadece oğlunun üzerindeydi.
https://gss.gs/4yq.jpeg
kemal amca maçtan sonra evine dönerken, kızılay'daki patlamada hayatını kaybetti.
https://gss.gs/6kx.jpeg
https://gss.gs/GXm.jpeg
https://gss.gs/QDr.jpeg
ahmet çalık 18 yaşındayken, fenerbahçe'ye karşı kariyerinde ilk kez bir lig maçına çıktığında oradaydım.
(bkz: 21 nisan 2013 gençlerbirliği fenerbahçe maçı)
harika bir maç oynamış, gençlerbirliği kazanmış ve şampiyonluk yolunda bize büyük bir avantaj sağlamıştı.
daha sonradan ahmet'in koyu bir galatasaray taraftarı olduğunu öğrendim.
hatta o yaz emre utkucan'a mail atmıştım, bu çocuğu alalım diye.
pandemiden önce, en son türk telekom arena'ya gittiğimde bir ocak ayıydı. ahmet o sıralar bir maçta ıslıklanmıştı sanırım. bu yüzden futbolcular ısınırken, ultraslan ilk olarak ahmet'i çağırmıştı. o da oley çektirmeden sadece alkışlamıştı. ama yüzünde mutsuz bir ifade vardı.
şimdi geri dönüp baktığımda her şey çok anlamsız geliyor. keşke umut'u gol kaçırdığında yuhalamak yerine alkışlasak, ya da ahmet rakibini kaçırdığında uğultu yerine onu motive edici tezahüratlar yapsaydık diyorum. çünkü bu iki oyuncu da çok efendiydi. hiçbir zaman, hiçbir yanlışlarını görmedim. ama iş işten geçti bi kere.
bu sabah güzel hayallerle yola çıkan çocuk, şu anda toprağın altında. gerçekten tartışmalarımız, çekişmelerimiz, hepsi boşa.
allah rahmet eylesin.
