üçüncü çeyreğin ortalarına kadar sinan, schilb ve micov ile biraz direniriz. sonra da efes istediği gibi at koşturmaya başlar. bildiğimiz senaryo yani. maçlarını iple çektiğimiz, ofiste ve okulda akşam olsun da salonda, ekran karşısında coşsak, avrupa devlerinin kafasına
this is abdi ipekçi cümlesini vura vura tekrar kazısak diye heyecanlandığımız
galatasaray erkek basketbol takımı maalesef artık çok uzaklarda arkadaşlar...
emeği geçenleri vicdanları ile baş başa bırakıyorum...