umut bulut

önce gassaray fener vb diye bölündük. topumuzu oynayıp sarmaş dolaş kol kola çıkıp gideceğimize birbirimize düştük.

başımızdakiler güle oynaya hayatlarımızı çalarken biz kırmızı mı daha güzel lacivert mi diye kavga ettik.

o yetmedi kendi aramızda bölündük durduk. suriye yanarken biz hamza da hoca mı diye birbirimizi üzdük.

bir aralar çok faydalı bir yedek olan ama son zamanlarda boş kaleye gol bile atacak formu olmayan umuta kızdık, başka kızacak şey yok gibi.

umut da ne yaptı, istemeden elinde olmadan, kaderinin yazdığı şekilde, yediğimiz en üzücü ve kahredici ve belki en anlamlı gole imzasını attı.

bir şamar gibi, tam doksanımıza.

kısa bir süre de olsa insanlığımızı hatırladık, faniliği, önemsizliği. kardeşliğimizi...

olay galatasaray uğruna bir bedel ödemekse, en ağırını ödedi. onun acısını kendi içinde hissetmeyen insan olamaz.