52
babam zamanında çok kızardı gürültü olduğundan, yıllar sonra bir telefon konuşmamızda itiraf etti bunu,
"koridorda top oynarken çıkardığın gürültüyü bile özledim"...
hayatımızın içindedir futbol.
mahallede top çevirirken, kaldırımdan bizi izleyenmahallenin kızlarına artistlik yapmaktır.
o kızların umurunda değildir bilek hareketleri,
ama sen kendini o an için ronaldinho zannedersin.
özgüven aşılar attığın gol,
yaptığın orta...
evde de öyledir...
koridor duvarında seken plastik top,
yatılı okul ranzaları arasındaki gazeteden yapılan yuvarlak,
halı sahada oynadığın meşin yuvarlak,
janti topçuları izlerken kalbini durduran o siyah beyaz nesne işte,
çocukluk anıların...
o kadar hayatımızda ki bu oyun,
o kadar önemli ki,
adama kazık kadar olduğunda bile hatırlatır,
10 yaşında, salonda oynadığı top yüzünden annesinin değerli vazosunu kırdığını,
kırılan vazo ile annesini ağlattığını...
takım sevgisi de böyledir.
anne sevgisi gibidir,
karşılıksız...
ne göz yaşını topa tercih edersin,
ne de tam tersini...
zamanında evde top oynamış binlerce, milyonlarca adam bu gece yine ekran karşısında olacak,
evde koştururken "hagi, hagi, hagi" diye bağıran o nesil, bu gece çıkacağınız maçta yine sizlerin yanında olacak,
25 ekim 2015 fenerbahçe galatasaray derbisi, dilerim ki uzun yıllar sonra karşı kıyıda alınan bir maç galibiyeti olacak,
sahasında kupa kaldırdığımın çocuklarının evinde top oynamaya gideceğiz...
tutar mı bilmem,
totemim olsun.
galip gelirseniz,
eşşek kadar herif, çıkacağım koridora,
bağıra çağıra top oynayacağım gece gece evin içinde.
galip gelemezseniz eğer,
totem yapacak daha çoook vazomuz var, kırılacak...
s*ki sağolsun hepinizin...
"koridorda top oynarken çıkardığın gürültüyü bile özledim"...
hayatımızın içindedir futbol.
mahallede top çevirirken, kaldırımdan bizi izleyenmahallenin kızlarına artistlik yapmaktır.
o kızların umurunda değildir bilek hareketleri,
ama sen kendini o an için ronaldinho zannedersin.
özgüven aşılar attığın gol,
yaptığın orta...
evde de öyledir...
koridor duvarında seken plastik top,
yatılı okul ranzaları arasındaki gazeteden yapılan yuvarlak,
halı sahada oynadığın meşin yuvarlak,
janti topçuları izlerken kalbini durduran o siyah beyaz nesne işte,
çocukluk anıların...
o kadar hayatımızda ki bu oyun,
o kadar önemli ki,
adama kazık kadar olduğunda bile hatırlatır,
10 yaşında, salonda oynadığı top yüzünden annesinin değerli vazosunu kırdığını,
kırılan vazo ile annesini ağlattığını...
takım sevgisi de böyledir.
anne sevgisi gibidir,
karşılıksız...
ne göz yaşını topa tercih edersin,
ne de tam tersini...
zamanında evde top oynamış binlerce, milyonlarca adam bu gece yine ekran karşısında olacak,
evde koştururken "hagi, hagi, hagi" diye bağıran o nesil, bu gece çıkacağınız maçta yine sizlerin yanında olacak,
25 ekim 2015 fenerbahçe galatasaray derbisi, dilerim ki uzun yıllar sonra karşı kıyıda alınan bir maç galibiyeti olacak,
sahasında kupa kaldırdığımın çocuklarının evinde top oynamaya gideceğiz...
tutar mı bilmem,
totemim olsun.
galip gelirseniz,
eşşek kadar herif, çıkacağım koridora,
bağıra çağıra top oynayacağım gece gece evin içinde.
galip gelemezseniz eğer,
totem yapacak daha çoook vazomuz var, kırılacak...
s*ki sağolsun hepinizin...
