14 sene önce bugün oynanan maç.
6 kasım 2002 fenerbahçe galatasaray maçında yaşananlardan sonra öfkenin oluk oluk, desibel desibel aktığı bir maç olmuştu. fenerbahçe tarihinin en kötü dönemlerinden birini geçiriyordu, 6-0'dan sonra berbat kadrolarına rağmen yeşeren umutları lorant-ortega arasındaki manasız savaş ve arjantinli'nin ülkesine dönüşü ile suya düşmüştü. bizse 6 sezon sonra ilk defa sıradan bir sezon geçiriyorduk. bizim gibi seksenlerin sonu ya da doksanların başında doğmuş çocukların yaşadığı ilk "sıradan" sezondu. her ne kadar 33. haftaya kadar şampiyonluk kovalasak da o saltanat yıllarıyla alakası olmayan bir sezon geçiriyorduk ki 6-0'lık derbi de bütün bunların ötesinde bir olaydı.
ilk maçtaki skor ve yaşanan saha olayları sonrası zaten yüksek olması beklenen performans, iki takımın form durumunun da yarattığı beklentiyle tavanın ötesine geçmişti. kadıköy'de galatasaray tribününün dışarı çıkarılması sonrası fenerbahçe taraftarının stada alınmaması kararlaştırıldı. bunun üzerine fenerbahçe taraftarının gizlice stada sızacağı yönünde haberler o kadar çok yayınlanmıştı ki eski açık biletlerinin satışa çıkmamasını bu haberlere bağlayan kimseler dahi olmuştu. tabi gerçek maç günü ortaya çıktı. eski açık biletleri ülkenin dört bir tarafından gelen üniversitelilere dağıtılmıştı. normalde sarı olarak basılan biletix biletlerinin aksine yeşil renkliydi bu biletler, galatasaraylılığın "ben ordaydım" yarışına döndüğü muhabbetlerdeki önemli imgelerden biridir o maçın yeşil eski açık biletleri.
tabi o zamanlar tribünler başkaydı, tribüncülük hala daha vardı. net sayıyla 4500 tane bilet o dönem yasal olan bir yöntemle; "ultraslan uni" ve şehirlerdeki ultraslan dernekleri tarafından yapılan başvurular vasıtası ile dağıtıldı. o dağıtılan biletlerle içeri girenler bugün hala daha konuşulan bir tribün performansına imza attılar. bu maçtaki warchantlı atkı şovu da tarihin en iyilerinden biridir ayrıca. gerçi bütün stad tek kelimeyle bir cehennemdi o gün ya...
bu maçta anılmadan geçilmeyecek olaylardan biri de fenerbahçe futbol takımının "büyük fenerbahçe taraftarına layık olacağız" pankartı ile sahaya çıkması idi. hatta formalarının altında da 6-0 ile alakalı tshirtler giydikleri, olası bir golden sonra o tshirtleri göstermeyi planladıkları yazılıp çizilmişti kimi basın-yayın organlarında. futbolcuların soyunma odalarına dönmesi sonrası az biraz sakinleyen ortam tekrardan hararetlenmiş, patlayan tezahüratlar ve eşlik eden patlayıcı sesleri ekran başındaki bizleri bile kendimizden geçirmişti.
fatih terim'in "öyle bir yüreenizi koymalısınız ki" diyerek sahaya gönderdiği 11'imiz sahanın tek hakimiydi.
volkan arslan hayatının topunu oynamıştı. devre arasında babasının kaybıyla sarsılan ümit karan gerçek anlamda sahalara dönmüştü. biri doğru yerde olması sayesinde bitirdiği karambol, diğeri ise futbol hayatı boyunca atmadığı türden bir uzak mesafe golü ile sevindirmişti bizi o akşam. ilk 15-20 saniyede direk rakip sahaya yığılan oyunu bitirdiği ve rüştü'nün direk dibinden müthiş çıkardığı topu, ayağına otursa "zbam" diye filelerin içinden çıkacak ıskası, ikinci yarıda önünde bomboş bir hareket alanı varken heyecana gelip sersemce vurduğu şut başta olmak üzere bir dünya pozisyonu da ahlar vahlar içinde kaçırmıştı. revivo'nun direğe takılan aşırtması, çılgın forveta ali lukunku'nun röveşatası bugün hala daha akıllarda kalan pozisyonlardan bazılarıdır.
müthiş bir futbola rağmen sadece 2-0 kazanmış, açıkçası "ciğerimizin soğuduğu"na kendimizi ikna etmek için paralamıştık. biz kudurdukça kudururken takımın "rövanş değil 3 puan maçı" diye on gün boyunca uyuşturulmaya çalışıldığını, efsane başkan(!) özhan canaydın'ın maçtan sonra soyunma odasına inip teşekkür ettiğini falan ertesi sezon başında yayınlanacak olan
eski açık sarı desenede izleyecektik.
(bkz:
tarihte bugün)
