öyle bir rakiple oynuyoruz ki, adamlari durdurmak için kafamda kurdugum her kadro en az 13-14 kisi oluyor. o kadar zorlu, o kadar iyiler. ustelik arogan da degiller. kucumsemiyorlar kimseyi. islerine saygi duyuyorlar. biz de onlara duyuyoruz.
peki umudumuz var mi? elbette var. derwall'in dedigi gibi galatasaray adinin oldugu her yerde umut var. fatih terim'in oldugu her yerde umut var. bir ispanyol takimina deplasmanda 4 gol atan takimi o yaratmisti ilk olarak. her an her seyi yapabilir.
galatasaray için her sey zor olacak bugun. rakibin adi, ceyrek finalin adi zor olacak. monaco ile koln'de oynadigimiz mac icin diyordu ya hani kaptan bulent korkmaz; "o zaman çok zor gelmisti bize" diye. bu maç da, rovans da oyle olacak. ama biliyorum ki elleri kalplerinde sahaya cikip, bizim icin, kendileri icin, armamiz için terinin son damlasina kadar serefiyle akitacak oyuncularimiz. onlar bu sezon zaten kazandilar kazanacaklarini. bizi cok mutlu ettiler. ama bu yetti mi? yeter mi? bunun cevabini verecekler iste. ne olursa olsun basarili olarak anilacaklarini biliyorlar ama efsane olmak onlarin elinde. toplam 5 maç var. bunlarin 3'unu kazansalar tarihe gececekler.
kimse inanmazken onlara, avrupali bahisciler real'e 1.08, bize 14.50 verirken, biz inaniyorsak hala onlara, bu isin icinde bir is olmali. simdi o isi herkese gostermenin zamani.
(bkz:
bizim için madrid'e de koy)
