• 4
    17 mayıs'ta arkadaşlarda izledik maçı. ama ne zaman aklıma gelse o gün kopenhag'daymışım gibi geliyor.

    hagi bacak arası yaptığında, sanki hemen arkasındaki tirübündeydim, mağdur rakiple dalga geçiyordum, kızdırıyordum.

    arif karşı karşıya kaçırdığında, hemen kale direğinin yanında topu içeri atmak için bulunuyordum, ıskaladım.

    hakan şükür, seaman'ı geçip kale direğine takılınca, direği tekmeliyordum.

    henry'nin kafasını ben kurtardım.

    adams'a yumruğu ben salladım. pişman olmadım hiç.

    bülent'in omzuna masaj yaptım.

    suker topun başındayken kaleyi ben küçülttüm.

    yedek kulübesinde marcio ile ben sevindim. sahanın içine girdim onlarla.

    popescu topun başına gelirken, bu dünyada değildim.

    "haydi ümidimiz", "gol leventçim gol", "korkunç bir şey", "kupa bizim" dedim.

    fatih terim ile çökmüştüm ki....

    bir anda kendimi, arkadaşların salonundaki bir koltuğun arkasında ağlarken buldum.
App Store'dan indirin Google Play'den alın