2004-05 UEFA Şampiyonlar Ligi Final Maçı
21:45 Atatürk Olimpiyat Stadyumu
3 - 4
Penaltılar Sonucu
  • 9
    o zamanlar istiklal caddesi üzerinde bir yerde çalışıyordum. maçtan bir kaç gün önce ortalık şenlenmeye başladı. gelen ingilizlerin neredeyse tamamı taksim'i mesken tutmuşlardı. barlarda içenler, taksim meydanındaki küçük çimenliğin üzerine sereserpe yayılanlar, mc donalds'ın yanındaki pub önünde sürü halinde toplanıp tezahürat yapanlar vs. ortalık kırmızı formalı insanlardan geçilmiyordu. girişimci yurdum insanı semt tekelcilerinden kasalarla topladığı biraları fahiş fiyatla ingilizlere okutmakla meşguldü. ben de bi daha türkiye'de cl finali göremeyiz düşüncesiyle aylar öncesinden uefa'ya bilet başvurumu yapmış ve 135 euro'luk kapalı tribün biletimi cebe koymuştum. o gün iş yerinde üstümü değiştim, parçalı formamı giyerek aos otobüslerinin kalkacağı hyatt regency oteli önüne doğru yürümeye koyuldum. otobüsle stada doğru yol alırken araçtaki tek türk'ün ben olduğunu farkettim. ingilizler maça giderken bile otobüste deli gibi bira tüketiyor tezahüratlar yapıyorlardı. türk yetkililer her şeyin tıkır tıkır işlediğini, düzgün bir trafik organizasyonu yapıldığını iddia etse de stada yaklaştıkça trafik tam bir kaosa dönmüştü. stada yaklaşık 1 km. kala daha fazla dayanamadık ve otobüsten inerek stada doğru yürümeye başladık. yürürken boynumdaki galatasaray atkısını gören bir liverpool'lu bana atkı değiş tokuşu teklif etti. ama nedendir bilinmez, teklifi geri çevirmiştim. bugün bile bunun pişmanlığını yaşarım hala, elime ne geçti diye. stadın önünde bileti olmayan birçok taraftar ellerinde bilet aradıklarını belirten kartonlar tutuyorlardı. tahminimce elimdeki bileti o anda en az 500 euroya satabilirdim ama yapmadım. bugün düşündüğümde iyi ki de yapmamışım diyorum, bugüne kadar oynanan en güzel finali canlı seyretmiş oldum. dönüşte belki de istanbulun tüm taksicileri para kokusu almış ve kilometrelerce taksi kuyruğu oluşturarak zaten kötü bir trafik organizasyonunun üzerine tüy dikmişlerdi. velhasıl, o gece hayatımda unutamayacağım anılardan biridir. 17 mayıs 2000 gecesi parken stadında yer alamamış biri olarak bir gün galatasaray'ımı da bir finalde canlı seyretmek ister bu deli gönül.
App Store'dan indirin Google Play'den alın