68
dun yazacaktim aslinda ama ne yazsam ne desem bilemedim. ben de yazmadim. iki dedemi de hic taniyamadim. birisine yetisemedim, digerine ise babam bile zor yetismis. babaannemse ben cok kucukken oldu, hicbir sey hatirlamiyorum hakkinda. anneannem ise ben 11 yasinda oldu. yani bir anneannem vardi, onunla da o kadar yakin degildik. hem ben kucuktum, hem o alzheimer'di. sivasli'ydi anneannem. her seyi unuturdu bir tek sevdigi bir sivas siiri vardi. onu unutmazdi. okudugumu unutur unutur beni cagirir okuturdu, hep derdi senin de evlendigini goreyim sonra bu dunyada bir isim kalmaz. kismet olmadi ikimize de. bir yaz gunu aldi onu da bizden. 11 yasindaydim, annemin hickirarak aglamasindan kendimce bilgisayarda oynadigim bir oyunla kacmistim. gozumden bir damla yas akmamisti, bilmiyorum neden oyunuma devam etmistim. hep sorardi ben olunce uzulur musun diye o zaman uzulemedim anneanne ozur dilerim ama simdi gecenin bir vaktinde gozumun dolusuyla uzuluyorum. robb stark, basin sag olsun. sen ve anneannenin guzel bir iliskisi olmus. uzulme diyemem, uzuleceksin ama en azindan onunla zaman gecirmis, birbirinizi taniyabilmissiniz. bu bile yeter sana. onun anisini sen yasatacaksin. basin sag olsun canim kardesim.
