415
çok üzgünüm sözlük. sözlüğün bugün kendi içinde yaptığı paylaşımlar içinde yoğun bakımdaki annesini bekleyen (ve inşallah da iyileşecek olan) bir renktaş, 4 yaşındaki evladı kanser illetiyle savaşırken (ve kazanacak olan) onu bekleyen bir başka renktaş kalbimi çok derinden yaraladı. bilmiyorum sizlere de oluyor mu ama sosyal medyada da sürekli karşıma sma ile ya da başka hastalıklarla mücadele eden çocuklar çıkıyor. baba olduğumdan beri dayanma eşiğim sıfıra yakın gerçekten. eşim "sen nasıl birisin ya hiç ağladığını görmedim" dedi yakın zamanda. bilmiyor ki böyle haberlerle ben sürekli içime içime ağlıyorum. hiç tanımadığım insanların dertlerini kendi derdimmiş gibi hissediyorum, ardından da içimdeki öküzü kaldıramıyorum. bir de üzerine kendi hayatımdaki dertler eklenince mutluluğa doğru giden yolda olduğumu hissettiğim anda "rota yeniden oluşturuluyor" deyip sonsuz bir uçuruma gidiyormuş gibi hissediyorum. ayağa kalkıp mutlu olduğumda da bu kez üzerimdeki o yorgunluk hissini atmak çok uzun sürüyor, sonsuz bir döngü içine giriyorum yani.
neyse, umarım en kısa zamanda başta sözlükteki dostlar ve onların canından çok sevdiği insanları sapasağlam olur. akabinde bir mutluluk rüzgarı efil efil eser üzerimize doğru.
neyse, umarım en kısa zamanda başta sözlükteki dostlar ve onların canından çok sevdiği insanları sapasağlam olur. akabinde bir mutluluk rüzgarı efil efil eser üzerimize doğru.
