49
kazanmamızın dert kazanamamamızın ayrı dert olduğu şampiyonluk "yolundaki" kritik mücadeledir. galatasaray' ın bize alıştırdığı eğer yarışın içindeyse mutlaka sonunda ipi göğüslemesi, eğer değilse aşağılara doğru hızla yol almasıdır. açıkçası oynanılan futbol ve takımdaki mental duruma baktığımda galatasaray' ın şampiyon olamayacağını ben zaten biliyorum. galatasaray, şampiyon olacaksa bunu bu haftalarda çoktan bağırıp çağırarak ilan ederdi. biz de bunu bilir, o çoşkuyla takımımızı desteklerdik. o güzelim mayıs ayını sevmemiz de bu yüzdendir. yazının başında kazanmanın dert olduğunu belirtmemin sebebi ufak da olsa yaşayacağımız umutlanmalardır. elbette galatasaray adının olduğu her yeree umut vardır ama bu umudu yaratan da takımın bize sahada verdiği görüntüdür. son olarak göztepe maçından sonra tekrar umutlanmış ve trabzonspor maçının bu anlamda bizim için net belirleyici olacağını düşünüyordum. sahadaki futbol, takımdaki o arzuyu göremeyince umutlarım tamamen tükendi. sahada yarım yamalak bir futbolla, arzusuz bir şekilde rakiplerin kayıpları ve arada bir kazanarak yarışta kalıp sezon sonuna kadar acı çekmektense yarıştan kopmayı yeğlerim.
tabii ikinciliğin gayet önemli olduğu yerde bunu da isteyemiyorum.
biz kazanalım ve yolumuza bakalım diyorum.
tabii ikinciliğin gayet önemli olduğu yerde bunu da isteyemiyorum.
biz kazanalım ve yolumuza bakalım diyorum.
