Kariyer Sonu2612
2008-2009 sezonunun ilk yarısı haricindeki performansı iyi değildi tabii ki formamızı giydiği süreçte.
ama geliş hikayesi 2007 yazıma renk katmıştı.
tarih, 15 haziran 2007.
saint-joseph'teki ilk eğitim yılımda, başlarda zorlanmama rağmen fransızcamı iyi denilebilecek bir seviyeye çıkarmış, yaz tatilinin gelmesini bekliyordum.
artık fransızca hazırlık senemin son günleriydi.
hava da epey bir sıcaktı doğrusu.
eve dönmek için servise bindim.
sıcağa dayanamayıp uyuyakaldım.
uyandığımda serviste radyoda öğle haberleri vardı, hani bu müzik kanallarındaki kısa 1-2 dakikalık haber turları olur ya onlardan işte.
haber turunun sonunda da 1 veya 2 tane önemli denilebilecek spor haberi verilir.
bir anda bir haber duydum. çok kısaydı.
"galatasaray lincoln transferinde sona yaklaştı."
öğrencilik hayatımda, eve yaklaşırken evi arardım ki inip beni karşılasınlar.
heyecandan evi aramayı unuttum.
ben galatasarayla ilgili güzel bir haber duyduğumda eğer oturuyorsam hemen ayağa kalkarım. öyle bir huyum var.
araç hareket halindeyken ayağa kalkacaktım az kalsın. son anda durdurdum kendimi.
neyse, annem aşağıya indi ve beni aldı.
eve yürürken, o birkaç dakikalık zaman geçmek bilmedi.
sürekli "vay be lincoln, lincoln." diyordum.
annem de "kimmiş o, iyi futbolcu mu bari?" diye sordu.
"evet evet." dedim.
hemen eve gelip spor haberlerini açtım. ama pek bir şey yoktu lincolnle ilgili.
"allah allah radyodaki kısa haberlerde bile çıktı, geniş kapsamlı spor haberlerinde neden çıkmıyor ki?" diye düşündüm kendi kendime.
o gün böyle geçti.
ertesi gün lincoln'ün takımımıza transfer olacağına ilişkin haberler iyiden iyiye dillendirilmeye başlandı medyada.
"lincoln transferi bitmek üzere.", "lincoln galatasaray'a geliyor.", "lincoln transferi %90 ihtimalle olumlu sonuçlanacak." sözleri birbirini kovalıyordu.
sanırım 20 haziran 2007 çarşamba günü, zenit'in de lincoln'e talip olduğu ve iyi denilebilecek bir tutarı gözden çıkardığı söylendi.
ertesi gün, 21 haziran 2007 perşembe günü ise lincoln transferinde sorun olmadığı ve artık transferin bitme noktasına geldiği haberini yine radyodan dinledim.
kafam karışmaya başladı.
"ne olacak acaba bu işin sonu?" demeye başladım.
sonra da belki üzüntüden veya bekleyişimin olumsuz sonuçlanacağına dair hissettiğim endişeden olacak ki; "amaaaan gelirse gelir, gelmezse gelmez. bana ne!" dedim ve bu transfere ilişkin haberlere bakmama kararı aldım.
saatler ilerledi, akşam oldu.
içeriden bir ses geldi, annemin sesi: "muraaaaat lincoln gelmiş."
odamdan depara kalkıp saniyeler içinde salona geldim.
"ne lincoln'ü ya?" dedim.
babam, "evet gelmiş işte almışsınız, özhan canaydın açıkladı." dedi.
müthiş bir sevinç yaşadım.
o gece uyku tutmadı zaten.
birkaç hafta sonra 10 numaralı lincoln forması aldım.
2007-2008 sezonunda maçları izlerken çok defa o lincoln formamı giydim.
2007 yazında yazlığımızın bahçesinde top oynarken yine lincoln formamı giyip oynadım arkadaşlarımla.
o yaz, babamın koyu fenerli bir arkadaşı da bana metin oktay forması hediye etmişti.
2007 yazı da benim için böyle geçti işte.
lincolnle dolu, galatasarayla dolu geçti, şimdi de hayatımın her anının galatasarayla geçmesi gibi.
ilk olarak 2007 yazında öğrenmiştim tam anlamıyla transfer nöbeti tutmayı.
benim için hiç fark etmiyor.
yazında cimbom'u yaşıyorum, kışın da.
galatasaray'ı yaşıyorum. galatasarayla yaşıyorum.
ama geliş hikayesi 2007 yazıma renk katmıştı.
tarih, 15 haziran 2007.
saint-joseph'teki ilk eğitim yılımda, başlarda zorlanmama rağmen fransızcamı iyi denilebilecek bir seviyeye çıkarmış, yaz tatilinin gelmesini bekliyordum.
artık fransızca hazırlık senemin son günleriydi.
hava da epey bir sıcaktı doğrusu.
eve dönmek için servise bindim.
sıcağa dayanamayıp uyuyakaldım.
uyandığımda serviste radyoda öğle haberleri vardı, hani bu müzik kanallarındaki kısa 1-2 dakikalık haber turları olur ya onlardan işte.
haber turunun sonunda da 1 veya 2 tane önemli denilebilecek spor haberi verilir.
bir anda bir haber duydum. çok kısaydı.
"galatasaray lincoln transferinde sona yaklaştı."
öğrencilik hayatımda, eve yaklaşırken evi arardım ki inip beni karşılasınlar.
heyecandan evi aramayı unuttum.
ben galatasarayla ilgili güzel bir haber duyduğumda eğer oturuyorsam hemen ayağa kalkarım. öyle bir huyum var.
araç hareket halindeyken ayağa kalkacaktım az kalsın. son anda durdurdum kendimi.
neyse, annem aşağıya indi ve beni aldı.
eve yürürken, o birkaç dakikalık zaman geçmek bilmedi.
sürekli "vay be lincoln, lincoln." diyordum.
annem de "kimmiş o, iyi futbolcu mu bari?" diye sordu.
"evet evet." dedim.
hemen eve gelip spor haberlerini açtım. ama pek bir şey yoktu lincolnle ilgili.
"allah allah radyodaki kısa haberlerde bile çıktı, geniş kapsamlı spor haberlerinde neden çıkmıyor ki?" diye düşündüm kendi kendime.
o gün böyle geçti.
ertesi gün lincoln'ün takımımıza transfer olacağına ilişkin haberler iyiden iyiye dillendirilmeye başlandı medyada.
"lincoln transferi bitmek üzere.", "lincoln galatasaray'a geliyor.", "lincoln transferi %90 ihtimalle olumlu sonuçlanacak." sözleri birbirini kovalıyordu.
sanırım 20 haziran 2007 çarşamba günü, zenit'in de lincoln'e talip olduğu ve iyi denilebilecek bir tutarı gözden çıkardığı söylendi.
ertesi gün, 21 haziran 2007 perşembe günü ise lincoln transferinde sorun olmadığı ve artık transferin bitme noktasına geldiği haberini yine radyodan dinledim.
kafam karışmaya başladı.
"ne olacak acaba bu işin sonu?" demeye başladım.
sonra da belki üzüntüden veya bekleyişimin olumsuz sonuçlanacağına dair hissettiğim endişeden olacak ki; "amaaaan gelirse gelir, gelmezse gelmez. bana ne!" dedim ve bu transfere ilişkin haberlere bakmama kararı aldım.
saatler ilerledi, akşam oldu.
içeriden bir ses geldi, annemin sesi: "muraaaaat lincoln gelmiş."
odamdan depara kalkıp saniyeler içinde salona geldim.
"ne lincoln'ü ya?" dedim.
babam, "evet gelmiş işte almışsınız, özhan canaydın açıkladı." dedi.
müthiş bir sevinç yaşadım.
o gece uyku tutmadı zaten.
birkaç hafta sonra 10 numaralı lincoln forması aldım.
2007-2008 sezonunda maçları izlerken çok defa o lincoln formamı giydim.
2007 yazında yazlığımızın bahçesinde top oynarken yine lincoln formamı giyip oynadım arkadaşlarımla.
o yaz, babamın koyu fenerli bir arkadaşı da bana metin oktay forması hediye etmişti.
2007 yazı da benim için böyle geçti işte.
lincolnle dolu, galatasarayla dolu geçti, şimdi de hayatımın her anının galatasarayla geçmesi gibi.
ilk olarak 2007 yazında öğrenmiştim tam anlamıyla transfer nöbeti tutmayı.
benim için hiç fark etmiyor.
yazında cimbom'u yaşıyorum, kışın da.
galatasaray'ı yaşıyorum. galatasarayla yaşıyorum.
