1657
seviyesinin çok üstünde beklentilere girmesek bildiğn vasat bir milli takımdır.
bir defa bizim belirli bir oyun anlayışımız yok. teeee şenol güneş'ten beri ne oynadığını bilmiyor mill takım. arada sırada duygusal olarak yükseldiği maçlarda başarılı oldu o kadara. ama atıyorum ucunda 3 puan olan bir romanya maçında oyun karakteriizle kazanmışlığımız yok. romanya'yı, estonya'yı hatta malta'yı bile yenmek için yumurtanın kapıya dayanması falan lazım.
e böyle bir milli takımdan her avrupa şampiyonasına katıl, her dünya kupasında bulun gibi isteklerde bulunmak son derece yanlış.
çözüm basit, önce millet bu milli takımdan beklentiyi düşürecek. elemelerde ilk 3'ü zorlayın, yapabiliyorsanız 2. olup baraj maçlarına kalın dememiz gerekiyor bunlara. başına koyacaksın m.reşit akçay'ı olacak bitecek. sağ bekte barış veya ömer ali sol bekte güray veya emre gibi oyuncularla devam edeceğiz. evet bu kadar basit aslında. atıyorum şöyle bir 11, harun-barış serdar çağlar emre-okay oğuzhan-alper yusuf cengiz-cenk. bu takım dünya kupası veya avrupa şampiyonasında şampiyon olmaz. olamaz. o zaman ne yapacağız, şampiyon olmuyorlarsa 2. olsunlar mı diyeceğiz? hayır. elimizi vicdanımıza koyacağız ve diyeceğiz ki bu takım taş patlasa turnuvalara katılır, renk katar. bu.
ya, tarihin en iyi yerli jenerasyonu ki 96-2000 yılları arası galatasaray'ından bahsediyoruz, onlar bile en fazla çeyrek final oynadılar avrupa şampiyonasında. dünya kupasında da kura şansıyla 3. olabilmişiz. o jenerasyondan iyisini bırak onlar gibisini bir daha görmedi ki bu ülke.neden her kaleciye 2000'li yılların başındaki rüştü muamelesi yapıyoruz. neden her stoper ikilisini alpay-bülent ikilisiymiş gibi düşünüyoruz. neden her orta sahamızdan okan-tugay-emre verimi bekliyoruz. neden beklerimiz h.ünsal-ergün-fatih-ümit davala dörtlüsüymüş gibi vasatlıklarına şaşırıyoruz. neden orta saha ve kanatlarda hasan şaş, yıldıray, sergen, nihat vs varmış gibi kızıyoruz milli takıma. hele forvetlere hiç girmiyorum. ya fatih tekke alınmıyordu milli takıma ve hiç de problem olmuyordu bu. şu an var mı böylesine bir zenginlik? hakan şükür'ler, arif'ler, ilhan mansız'lar sonradan ilave olan serhat'lar, tuncay'lar, ümit karan'lar.... zamanın kadrosu nere bugünün kadrosu nere.
bizim seviyemiz şu, biz izlanda, çek cumhuriyeti, norveç, irlanda cumhuriyeti falan. bu yani. almanya, fransa vs rüyamızda görürüz onları. artık hazırlık maçı dahi yapamıyoruz zaten onlarla.
düşük tutacağız beklentiyi. tüm mesele bu. şimdi önümüzde 2020 avrupa şampiyonası var değil mi? diyeceğiz ki milli takım elemanlarına, beyler 6 takımlı eleme grubunda 3.lük başarıdır. evet. yapabiliyorsanız 2. olun baraj maçı oynayalım. evet evet tam da böyle söyleyeceğiz. ha taş kuşa değdi şampiyonaya katıldık. eyvallah bu bize yeter de artar bile deyip geçeceğiz. öyle primmiş, bilmem neymiş hep bu dev aynası olayı bu hale getirdi bizi. futbolda biz buyuz. yeri gelmişken söyleyeyim biz futbol ülkesi falan da değiliz. onu da çıkarın aklınızdan.
bir defa bizim belirli bir oyun anlayışımız yok. teeee şenol güneş'ten beri ne oynadığını bilmiyor mill takım. arada sırada duygusal olarak yükseldiği maçlarda başarılı oldu o kadara. ama atıyorum ucunda 3 puan olan bir romanya maçında oyun karakteriizle kazanmışlığımız yok. romanya'yı, estonya'yı hatta malta'yı bile yenmek için yumurtanın kapıya dayanması falan lazım.
e böyle bir milli takımdan her avrupa şampiyonasına katıl, her dünya kupasında bulun gibi isteklerde bulunmak son derece yanlış.
çözüm basit, önce millet bu milli takımdan beklentiyi düşürecek. elemelerde ilk 3'ü zorlayın, yapabiliyorsanız 2. olup baraj maçlarına kalın dememiz gerekiyor bunlara. başına koyacaksın m.reşit akçay'ı olacak bitecek. sağ bekte barış veya ömer ali sol bekte güray veya emre gibi oyuncularla devam edeceğiz. evet bu kadar basit aslında. atıyorum şöyle bir 11, harun-barış serdar çağlar emre-okay oğuzhan-alper yusuf cengiz-cenk. bu takım dünya kupası veya avrupa şampiyonasında şampiyon olmaz. olamaz. o zaman ne yapacağız, şampiyon olmuyorlarsa 2. olsunlar mı diyeceğiz? hayır. elimizi vicdanımıza koyacağız ve diyeceğiz ki bu takım taş patlasa turnuvalara katılır, renk katar. bu.
ya, tarihin en iyi yerli jenerasyonu ki 96-2000 yılları arası galatasaray'ından bahsediyoruz, onlar bile en fazla çeyrek final oynadılar avrupa şampiyonasında. dünya kupasında da kura şansıyla 3. olabilmişiz. o jenerasyondan iyisini bırak onlar gibisini bir daha görmedi ki bu ülke.neden her kaleciye 2000'li yılların başındaki rüştü muamelesi yapıyoruz. neden her stoper ikilisini alpay-bülent ikilisiymiş gibi düşünüyoruz. neden her orta sahamızdan okan-tugay-emre verimi bekliyoruz. neden beklerimiz h.ünsal-ergün-fatih-ümit davala dörtlüsüymüş gibi vasatlıklarına şaşırıyoruz. neden orta saha ve kanatlarda hasan şaş, yıldıray, sergen, nihat vs varmış gibi kızıyoruz milli takıma. hele forvetlere hiç girmiyorum. ya fatih tekke alınmıyordu milli takıma ve hiç de problem olmuyordu bu. şu an var mı böylesine bir zenginlik? hakan şükür'ler, arif'ler, ilhan mansız'lar sonradan ilave olan serhat'lar, tuncay'lar, ümit karan'lar.... zamanın kadrosu nere bugünün kadrosu nere.
bizim seviyemiz şu, biz izlanda, çek cumhuriyeti, norveç, irlanda cumhuriyeti falan. bu yani. almanya, fransa vs rüyamızda görürüz onları. artık hazırlık maçı dahi yapamıyoruz zaten onlarla.
düşük tutacağız beklentiyi. tüm mesele bu. şimdi önümüzde 2020 avrupa şampiyonası var değil mi? diyeceğiz ki milli takım elemanlarına, beyler 6 takımlı eleme grubunda 3.lük başarıdır. evet. yapabiliyorsanız 2. olun baraj maçı oynayalım. evet evet tam da böyle söyleyeceğiz. ha taş kuşa değdi şampiyonaya katıldık. eyvallah bu bize yeter de artar bile deyip geçeceğiz. öyle primmiş, bilmem neymiş hep bu dev aynası olayı bu hale getirdi bizi. futbolda biz buyuz. yeri gelmişken söyleyeyim biz futbol ülkesi falan da değiliz. onu da çıkarın aklınızdan.
