11 sene sonra yıl dönümünde geriye doğru bakınca uyandırdığı ilk his salt mutluluk olan maç.
kadronun kendisi ve kalitesi ayrı bir mutluluk sebebi. şampiyonlar ligi çeyrek finalinde real madrid'e karşı
yenildik ama ezilmedik bir performans çıkarmışız. fenerbahçe'nin
gidiyoruz amsterdam'a teranesini de 3 gece önce
oscar cardozo patlatmış.
daha gezi parkı olaylarına bile yaklaşık bir ay var. dolayısıyla twitter şimdiki gerginlik ve nefret saçma misyonundan çok uzak. haliyle şimdilerin ortalama bir maç gününden bile çok daha sakin bir ruh halimiz var.
sadece futbol internetinde değil, günlük hayatta da bugün hayal bile edilemez derecede bir huzur vardı toplumsal olarak. siyaset, ekonomi ve komplo teorisi dışında da konuşacak bişeyler bulabiliyordu insanlar.
aynı zamanda yine gezi parkı henüz yaşanmadığı için passolig sopası tribünlerin kafasına vurulmamış. yarım yamalak da olsa tribünler hala insanların az biraz içinden gelen sesi çıkarabildiği yerler.
2001 ekonomik krizi sonrası "acı reçete" olarak hayatımıza giren ekonomi politikaları(!) etkisini göstermiş. programın süresi dolsa da henüz terk edecek cesareti devletimiz bulamamış, amerikan merkez bankası da 2008'den beri bastığı doları geri çekmeye henüz başlamadığı için bizim gibi ülkeleri önce silkeleyip sonra ayrı ayrı krize sokan buhran da başlamamış...
velhasıl karnımız tok, sırtımız pek, kafamız bugüne kıyasla çok daha rahat güzel zamanlardı. galatasaray'ımız da gayet magnificient durumdaydı.
daha ne olsundu?
gerçi üstadın dediği gibi belki de o güzel mayıs akşamını değil 2013'te hayatımızı özlüyoruzdur kim bilir...
