yine garip bir benzetmeyle ihtiyacı olan ilgiyi çekmeyi başarmış, aklı sıra o günün konjonktürüne göre güçlü olana yanlamaya çalışan bir başka yurdum insanı. yazık ki maalesef galatasaraylı.
bir iki yorumu rakip takım taraftarı tarafından beğeni alınca, "sürüden ayrıldım, objektifim" hastalığına kapılan bu arkadaş, bir daha toparlayamadı. o yanladığı kesimden kaynaklı ciddi bir travma yaşamadığı sürece de toparlayamaz.
benzeri durumu, şimdilerde islam aleminin sancağı olarak betimlediği
mesut özil de yaşamıştı hatırlarsınız. almanlar bütün yaptıklarına rağmen buna azınlık olduğunu derinden hissettirince, aldığı akıl sonrası bizim pragmatist siyasal islamcılarımızla birlikte sözde türk kimliğine yanladı ve birkaç sene içerisinde bu kanaldan da fenerbahçe'ye kapağı atmayı başardı.
insanoğlunda bu davranış modeli default olarak mevcut. özü; hayatta kalmaya, soyun devamına dayanıyor. çok yadırgamamak gerekiyor, hepimiz kendimizi her an aynı pozisyonda bulabiliriz. nacizane tavsiyem; görmeyin, duymayın, prim vermeyin.