ne kötü bir şeydir o. tüm takım çağırılıyor. sıra size geliyor. bekliyorsunuz, bekliyorsunuz. sonunda çağırılmayacağınızı anlıyorsunuz ve kendinizi maça konsantre etmeye çalışıyorsunuz. olabiliyor musunuz? hayır. içinizde her daim onun burukluğu kalıyor. arkadaşlarınız arkanızdan konuşuyor -taraftar bunu istemiyor- diye. geceleri aklınıza geliyor. üzülüyorsunuz. insanında bir yere kadar sabrı var haliyle. gün geliyor sessiz sedasız, kimsenin haberi olmadan gitmişsiniz anadolunun ücra bir yerinde bir takıma. yolun açık olsun dost.
(u: ironi mi? empati mi?)
*