suat kaya'nın juventus'a attığı kafa golü

• 27

  türk futbol tarihinin "bir ulusu gol diye ayağa kaldırmak" goygoyuna açık ara farkla en çok yaklaşan golü. tıpkı popescu'nun uefa finalinde penaltıya abanırken havalanıp 3-4 adım ileriye düşmesi misali, ufacık boyuyla boş kaleye doğru topu dürtmek için optimum kuvveti bulmak için 45 derece açıyla zıplamıştır kendisi. yazıyla tasviri zor olsa da golün kendisi izlendiği zaman ne kadar zorladığı ve biraz da maneviyatla topa vurduğu anlaşılır. sonrasındaki gol sevinci de efsaneleşmiştir, kulübeye doğru koşarken kendisini yakalamaya çalışan birkaç arkadaşının arasından vücut çalımlarıyla slalom yapmış sonunda kenardan gelen ümit davala tarafından kucaklanıp yere indirilmiştir...
  
  ellerimizden kayıp gitmek üzere olan çeyrek final yolunda bir şans daha elde etmiştik, galatasaray'ın galibiyetinde teselli arayan binlerce şehit ailesini bir anlığına da olsa mutlu etmişti, saha kenarında dizilmiş polisleri bile bir an için dünyadan soyutlayıp delicesine sevindirmişti. öyle de acayip bir goldü...
  
  bu maça dair galatasaray dergisi'nde çok eski yıllarda yazılmış bir anı yazısı vardı.
  
  "sayısız hayalkırıklığının tecrübesiyle yan hakeme baktım, hani sırtı dönük olmasa o an göz göze gelebilirdim.
  orta noktaya koşuyordu.."
  
  şeklinde biter o yazı. işte işin sportif yönünden baktığında aynen öyle bir goldü. seksenlerin sonundan beri avrupa'yı zorlayan galatasaray'ın o makus talihini yenmeye o güne kadar en çok yaklaştığı anlardan biriydi...
  
  nitekim o gün öyle bitmeyen iş bir sezon sonra serin bir kopenhag akşamında çok güzel şekilde bitecekti...
• 23

  (bkz: 2 aralık 1998 galatasaray juventus maçı)
  
  bu gol atıldığında 8 yaşında falandım. o dönem şampiyonlar ligi star tv de, sabri ugan' ın eşsiz anlatımıyla birlikte canlı yayınlanıyor.
  
  babam ve arkadaşları ile beraber her şampiyonlar ligi maçını bizim evimizde izlerdik. işte bu maçta onlardan biriydi. maç öncesi ortam çok gergin, neredeyse italya ile türkiye savaş eşiğine gelmişti. tabi o dönemlerde ülkede birlik beraberlik çok daha fazla, renklerin, siyasi düşüncelerin ikinci planda kaldığı zamanlar. galatasaray, fenerbahçe veya beşiktaş avrupa' da bir maç yapıyorsa milli maç demekti.
  
  babamlar derdi hep suat girse oyunu çözer, girdi ve hakikaten çözdü. bu maçtan sonra bende gereksiz bir beklenti oluşmuştu. suat ne zaman yedekten oyuna girse aynı senaryo gerçekleşecek sanıyordum. bazen geç girdiğinde süre yetmedi bak diyordum.*
  
  bu golün tarihsel anlamı da çok büyüktür.
• 30

  saha kenarındaki kalkanlı robocop polislerin bile sevinçten birbirini dövmesine sebep olan fantastik gol. pozisyonun başlangıcındaki derin sessizlik de, top kaleye girdikten sonra 25 bin taraftar 25 bin polis 50 bin kişinin tek bir ağızdan gol diye böğürmesiyle çıkan gürültü de ayrı ayrı etkileyicidir.
  
  öte yandan sportif anlamda ayrı, manevi anlamda apayrı boyutta unutulmaz bir goldür. ertesi yıl avrupa kupasıyla taçlanacak serüvenin heyecanı şehit analarının gözyaşlarına karışmıştır. muhtemelen böyle bir durumun tekrarı da mümkün olmayacaktır...
  
  (bkz: tarihte bugün)
• 21

  yeni açığın numaralı tribüne yakın kısmındaydım. suat kafayı daha vurmadan yukardan bi çullanmayla birlikte golü 7 sıra aşağıda kutlamıştım.
  
  bir de maçtan önce herkese düdük dağıtmışlardı. çal babam çal iflahımız kesilmişti.
  
  (bkz: 2 aralık 1998 galatasaray juventus maçı)
• 22

  sadece juventus ağlarına değil, tüm türk düşmanlarına girmiştir.
• 28

  ekran başında 7 yaşın verdiği çocukluk heyecanıyla hatırladığım, sinir boşalması ve mutluluk göz yaşlarıyla unutamadığım goldür. ayrıca akabinde valide tarafından galatasaray maçı izleme yasağı getirilmiştir.
• 9

  maçın oynandığı tarihte ortaokula gitmemizden dolayı sessiz sedasız seyretmek kaydı ile peder beyden izin koparabilmiştik birader ile. gol de gele gele son dakika geldi arkadaş, saat 11.30 da goaaaeaeaeaeaeal şeklinde hönkürünce biraderle, peder beyin "noluyo lan" diyerek yataktan fırlayıp yanımıza gelmesi kaçınılmaz olmuştu tabi. o tarihten sonra biri vurgulu bir şekilde noluyo lan dediğinde ister istemez suat kaya geliyor aklıma uçarak kaleye giren hali ile *
• 25

  sanırım o gün sahanın en kısa boylu oyuncusu suat kaya'ydı ve gol sonrası yüzünde çok güzel bir gülümseme vardı.
  
  güzel zamanlarda, güzel insanların olduğu bir takımda, çok güzel bir futbolcumuz tarafından atılmış çok güzel bir goldü.
  
  not: yeteri kadar güzel dememiş hissediyorum. *
• 14

  2002 dünya kupası ve 2008 avrupa şampiyonası dahil, aynı anda en çok türk vatandaşını ayağa kaldıran gol. zira 2 aralık 1998 galatasaray juventus maçının canlı yayını, reyting ölçümlerinin yapılmaya başladığı tarihten bu yana türkiye genelinden en yüksek reytingi alan yayındır.
• 7

  15 ekim 2011 tarihli, cnn türk'te yayınlanan futbolun siyaseti isimli programda bu golün siyasi ve toplumsal arka planı, italya ile aramızdaki krizin nasıl bir baskı ortamı oluşturduğu ve suat kaya'nın bu golünün herhangi bir golden çok daha fazlası olduğu vs. çok güzel bir şekilde anlatılmıştır..
  
  http://tvarsivi.com/...011-10-15%2019:02:00
  
  alakasız not: 9 ay önceki yayını anında bulabilmek de ne kolaymış lan, ta ne zamanın kaydını tutmuş herifler..
  
  ayrıca hugo'yla ilgili: (bkz: suat kaya/#986764)
• 16

  yeni acik ustteydim bu macta, tam da onumde dokunmustu topa atom karinca. istanbulun hayvani soguguna ragmen 8 saat stadta yagmur altinda oturmama buyuk bir anlam kazandirmistir bu gol. oyle bir soguk vardi ki sozluk, yemin ediyorum gooooooool diye bagiramadim. zaten mactan sonra yaklasik bir hafta konusamadiydim. neyse uzun lafin kisasi, oyle bir goldur ki sol framede gormek bile goz yasartir. hey gidi gunler hey!
  
  ayrica
  
  (bkz: #983712)
  (bkz: i fuck you zidane)
  (bkz: atkı şov ile tempo tutulan ölüm marşı)
• 18

  bir an için semih kaya'nın juventus'a attığı kafa golü diye okuduğumdur. yoksa geleceği mi gördüm?
• 24

  sac ektirmesine ceyrek kala attigi goldur.
• 29

  akabinde eski aciktaki yerimden asagi dogru yuvarlandigim gol.
  
  aslinda kotu top oynamistik o gun. maci kazansak sanirim rosenborg'un grupta iddiasi kalmiyor biz ise bilbao deplasmanindaki son macta sansimizi surduruyor oluyorduk. kaybetsek de bizim sansimiz ya kalmiyor ya da cok azaliyordu. beraberlikte ise hem sansimiz devam ediyor, hem de juventus'la son maca cikacak rosenborg'u da aktif tutarak oradaki son maci zorlastiriyorduk. yani beraberligin galibiyetten bile avantajli oldugu bir garip durum vardi.
  hem o donem italya ile yasanan siyasi gerilim, hem macin erteletilmis olmasinin verdigi ekstra motivasyon ve hem de boyle bir puan ortaminda beraberlik getiren son dakika goludur.
  
  gerci sonrasinda bilbao'da sacma sapan bir golle yenilip, juventus'u gruptan lider cikarttik ama en azindan bu mac ozelinde sevinc yasamistik. rosenborg'u yenen juventus'lu oyunculain mac sonu galatasaray macinin skorunu sahada beklemeleri ve inanamaz halde sevinclerini hatirliyorum. zidane falan. oyle bir takimmisiz gercekten o donem. bu arada gruptan cikamadik ama 8 puanla ikinci sirada yer alip, terim'in ilk doneminde yasadigi en basarili sampiyonlar ligi macerasina imza attik o sezon.
  
  edit: mac oncesi ve son maclar sirasindaki puan durumunu yanlis hatirlamisim, incelemeye de usendim. uyaranlara tesekkurler. sonuc olarak konunun ana fikri pek degismiyor ama juventus son maclara ucuncu sirada girmis. biz juve'yi yenseymisiz adamlar elenecekmis, biz de rosenborg ile cekisecekmisiz ama bu sefer de son macta rosenborg elenmis juve ile oynayacakmis. yani sonuc olarak benim hatirladigim gibi beraberlik en az galibiyet kadar onemliydi bu macta.