173
daha dün yazdım, bugün yine gördüm. biriyle buluştuk, ben yarım saat erken ve günlük kıyafetlerimle gelmiş, tek başıma biramı içiyordum. kız sanki baloya gidiyormuş gibi giyinmiş. geldiğinde abartmıyorum mekandaki herkes dönüp baktı. bi yarım saat sonraysa o geldi, ben bir kere bile bakamadım. karşımdaki kız umrumda değildi, bir kere göz göze gelmek istedim sadece, bir seferliğine ya. ama dönüp bir kere bile bakmadım. o varken hayatıma devam edemiyorum, şu saatte yazıyorum çünkü karşımdaki kıza yarın mesaim var, erken uyanacağım gitmem lazım dedim. yalancıyı sikmiyorlar ya. duramadım yanında başka bir kızla. kızı erkeği önemli değil. yüzünü bir kere bile görmedim. ama o sarı saçlarını gördüm. keşke daha kolay olsa her şey. ama onla aynı yerdeyken nutkum tutuluyor. sarılsam bana sarılacağını biliyorum, ama sonunun aynı boka bağlanacağını da biliyorum. tek bir sefer onunla konuşmak istiyorum ama tutuyorum kendimi. birçok kötü özelliğim vardır belki ama çok kararlı bir insanım. belki de kindarlığımdan gelir bu bilemem. konuşmuyorum, kendimi azıcık tanıyorsam da konuşmayacağımdan eminim. ama köpek gibi istiyorum. ne dedim ne anlattım bilmiyorum. ama onu görmek bana hiç yaramıyor, yine yaramadı. yurtdışına defalarca yerleşme şansım oldu ve gitmedim ama bu sefer diyorum ki seni burada tutan ne var? ailenden yeterince sevgi, destek mi gördün onlar için mi gidemiyorsun? hayır. zordayken yanında olduğun ama sen zordayken yanında olmayan arkadaşların var diye mi gidemiyorsun? hayır. sevgilin mi var? hayır. tek galatasaray var. allah belamı versin beni bu ülkede tutan tek galatasaray var. onun bile gücü yetmeyecek gibi hissediyorum. her şeyi siktir edip gidesim var, neresi olur belli değil. ama gitmem lazım. bu koduğumun bataklığından, bu koduğumun insalarından bir şekilde kurtulmam lazım.
