*

  • 1
    ah ulan ah. zamanında ailem tarafından bana yaptırılan eylemdir. nice güzelim zamanlar öldürüldü fazladan uykuyla bu uğurda. eminim benden başkaları da vardır. şimdi düşününce çok saçma geliyor. o zamanlar bebeydik. şampiyonlar ligi maçının ayrı ağırlığı olurdu. 21.45'te başlıyor 23.30 civarında bitiyor diye öğlenleri zorla uyutturuyorlardı. resmi geçit töreni gibiydi mk öncesinde bir ton hazırlık yapılırdı.

    hiç unutmam bir keresinde(tarihi tam hatırlayamadım. sergen'in golüyle deplasmanda 1-0 kazandığımız nantes maçı) uyandırmamışlardı. yemin ediyorum uyandığımda aynen şuradaki moddaydım: http://www.youtube.com/watch?v=hWqGNITWIEc hayatımda en sinirlendiğim anlardan biriydi. evde öyle bir delirdim ki o zamanlar mortal combat'ta raiden modaydı. öyle yukarı bakıp bağırınca şimşekler çakacakmış gibi hissediyordum. en sonunda şöyle bir hale geldim: http://www.youtube.com/watch?v=chd1bBLwUh4. zaten çok ayar oluyordum öğlen uyumaya. ben gündüzleri uyuyamayan bir çocuktum uyumak için 2 saat yatakta debeleniyordum amk. içimden canavar değil canavarlar çıktı. o yaşta çocuğun yüzünde boynunda damar belirir mi amk?:d o halimi gördükten sonra bir daha öğlenleri uyutmadılar.*

    neyse mystery film gibi bitireyim. sonradan öğrendim ki beni uyandırmışlar ben o an uyku sersemi hatırlamıyorum ben uyuycam demişim. o zamanlar yalan söylüyorlar diye düşünüyordum ama şimdi sorunca hala öyle diyorlar. herhalde doğru. boşu boşuna delirdim sanırım.

    bu da böyle bir anımdır. :(
  • 3
    ilkokul yıllarında okula sabah 6:30 - 7:00 da gidilir 12:00 - 12:30 gibi evde olunurdu. eve gelir gelmez büyük bir heyecanla ödevler yapılır, dışarı çıkıp mahalleden arkadaşlarla top oynanırdı. akşamki şampiyonlar ligi maçını sabah oynardık yani spiker benim, arkadaşlar ise benim anlatımıma göre oynuyor. maçı başlatırken "ali sami yen stadına hoş geldiniz ben spikeriniz ercan taner, tribünler tıklım tıklım " klişesi aklıma kazınmış ki hep tekrarlardım. maçların senaryosuda belli önce rakibi 0-1 öne geçirirdim sonra beraberlik golü galibiyet golünüde son dakikalarda ya hakan şükür ün kafasıyla yada hagi nin frikiğiyle attırırdım.

    neyse konudan sapmıyalım sabah erken kalktığımız için haliyle 22:30 dan sonrasını göremiyor dolayısıyla şampiyonlar ligi maçlarını tam izliyemiyorduk. o zaman internet yok sabah erkenden kalkıp direk televizyonu açıp teletext'den maçın sonucuna bakıyordum onunda heyecanı başka tabi * dönelim konumuza mahalledeki maçın provası bittikten sonra eve gelir 1-2 saat mis gibi uyurduk. sonra uyan maçı izle bide maç galibiyetle sonuçlanırsa allaaaah keyfe gel direk caddeye çıkıp kutlamalara katılırdık eskiden şampiyonlar ligi galibiyetleri çok önemli karşılanırdı, her galibiyetten sonra elazığ'da caddede galibiyet kutlamaları yapılırdı taki uefa kupasına kadar. ondan sonra galibiyetler pek tatmin etmedi heralde.

    not : biraz daldandala entry oldu kusura bakmayın ama hepsini yazmassam eksiklik olacağını hissettim
  • 4
    beni resmen ağlatan başlıktır :/

    anneden bin bir taklayla izin kopartılır,
    gündüzden yatağa girilir,
    uyunamaz zira uyku yoktur ve akşamki maçın heyecanı sarmıştır göğüs kafesinizi,
    çekmece açılır ve tetris alınır,
    yatağa girilir,
    yorgan tamamen çekilir ve altında tetris açılır,
    ilk açıldığı anda daha sesi kısmaya fırsat olmadığından melodinin sesi yüksek çıkar,
    anne melodiyi duyar,
    kapıyı aralar,
    sizin yorganın altında tetris oynadığınızı anlar,
    ses etmez,
    gülümser,
    fark etmemiş gibi kapıyı kapatır ve gider,
    elbette bir süre sonra sıkılınır,
    uykuya dalınır,
    tabii ki rüyada o akşamki maç görülür,
    eğer kaybediyorsak kimseye bahsedilmez,
    kazanmışsak akşam eve gelen babaya ağız sulana sulana anlatılır,
    "önce ümit karan atıyodu baba, son golü de kafayla emre aşık!"
    maç başlar,
    biter,
    skor ne olursa olsun daha güzel günleri umut ederek uykuya dalınır,
    2 hafta sonra başka maç vardır,
    şimdiden kaç gün kaldığı hesaplanmaya çalışılır...

    (bkz: ulan gaassaray)
  • 5
    bu basligi okumak bana hem sasirtici hem de tatli geldi. ben hic boyle bir sey yapmadim cunku galatasaray bizim evde her zaman kritik bir meseleydi. sampiyonlar ligi maclarini babalar gibi izler, sabahinda okulda gururla zombi gibi de gezerdim. mesela delle alpi'de ki 2-2lik juventus macinda son dakikada brindelli atmisti galiba, onun gecesinde uyuyamamistim. bok kadar cocugum 9 yasinda ne anlarim son dakikadaki soguk duştan? tutmadi iste uyku yapacak bisey yok.
App Store'dan indirin Google Play'den alın