• 145
    kuvvetle muhtemel sözlük de benden yaşca buyuk yazar sayisi fazladir , ayni yasta oldugum kisiler de vardir tabi ki de. kimseye akil vermek haddime degil kimse yanlis anlamasin akil olsa zaten kendime vericem :(

    ey sözlük ahalisi , sevgili romalilar. kendi ruh sagliginizi dusunuyorsaniz bu hayatta asik olmayin aq. bittim ulan tükendim yemin ediyorum. hayatimiz zaten boktu bu bokluğu giderelim diye yasadigim sehirden* kalktik geldik baska sehire burda yeni bir duzen kuralim diye. fena sekilde de baslamadi yeni sehirde ki maceram aslinda. kör topal yeni bir duzen kurarken hayatima birisi girdi ki mucizevi sekilde oldu bu desem abartmis da olmam , o buldu beni arayip. konusmaya basladik kisa bir sure sonra da sevgili olduk. cok sicak miydi bana karsi veya gercekten seviyor muydu(u: sevmiyormus :() bilmiyorum ama iyi veya kotu sekilde anlasiliyorduk.

    tek bir kelime tek bir kötü söz söylemedim dostlar kendisi ise tek bir kelime demeden gitti uzaklasti benden oylece . defalarca yazdim aradim hepsinde okudu cevaplamadi bile. ayrilmak istiyorsa baska biri varsa bile soylemesini isteyip kotu ayrilmayalim dememe bile yokmusum gibi davrandi...
    calistigim sirketin yemek karti kendisinin calistigi cafe de geciyor. o cafe de tanistik zaten. neyse gittim bugun nargile icip kafa dagitmak icin cafe de herkes bana dusmaniymisim gibi davraniyor bi tavirlar sinirlendim ciktim bende. hicbir kotu harekette bulanmayip yine biz kotu olduk sozluk. ne hayallerle baslayip ne sekilde bitti anlayamadim iliskimiz. sozu cok uzattim biliyorum kisacasi asik olmayin ahali adami bitiriyor tüketiyor psikolojik olarak. herseyi yapin da asik olmayin.

    işbu entry , yazacak anlatacak kimsesi olmayan bir kardesiniz bir arkadasiniz tarafindan yazilip olup kusuruna bakmayin. son olarak aşık olmayın demiş miydim ?

    edit : https://youtu.be/VEKnYLHhYVg aha bu da benden gecenin sarkisi olsun.
  • 146
    gurbettesindir. ailenden uzakta yeni kurduğun ailenle beraber yaşarsın. birgün telefon çalar. telefondaki kardeşin "abi birşey söyleyeceğim ama sakin ol" der. ikinci cümleye geçişteki 5 sn sana dünyanın en uzun zamanı gelir. kafanda türlü türlü senaryolar geçer.
    "babamı hastaneye yatırdık. beyin kanaması geçirmiş. yoğun bakımda" der.

    o an dünya durur. beynin olanı biteni reddetmek ister problemle mücadele edebilmek için.
    atlarsın gidersin. doktora durumunu anlatıp güç bela izin alıp girersin yanına. o halini görüp derin duygularla geri dönersin karınla kızının yanına.

    sonra bir iki defa gider görürsün. durumu her defasında daha da kötüleşir.

    birşeyler yapmak istersin ama yapamazsın gücün yetmez. ailenle sadece telefonda konuşabilirsin.

    birgün annen arar. bilirsin annen boşuna aramaz. "oğlum yarın birgün ne yap et gel. babanın durumu iyi değil." der.
    gidersin.
    babanı son gördüğün andan çok daha kötü görürsün. o gördüğün kişinin baban olduğuna inanmak istemezsin. inanamazsın.

    dünyan başına yıkılır. avazın çıktığınca haykırmak istersin. ama yapamazsın.

    çünkü çocukluğundan beri mücadele ettiğin hayat, yaşadığın hayat beynine kodlamıştır: " sen evin büyük oğlusun. dik durmalısın. yıkılmamalısın."

    babanın o halini görünce yüreğinden kan damlar içine içine ve dersin ki: "allahım ya şifasını ver ya da cennetinle müjdele."

    gurbetteki işyerinden aldığın iki günlük izin biter. gider ayak eğilirsin babanın kulağına. seni duyduğunu bilirsin. başkaları duymadan dersin ki: " merak etme. kardeşim bana emanet. hakkını helal et. benim hakkım yoktur ama varsa da ben helal ettim."

    mecburen dönersin işinin olduğu şehre.

    sabah işe gidersin.

    bir iki saat sonra telefon çalar. arayan kısmında "dayım" yazıyordur. normalde seni hiç aramayan adam arıyorsa işte o telefonu açmak istemezsin. duyacağın şeyin ne olduğunu bilirsin. bildiğin şeyden kaçabildiğince kaçmak istersin. en sonunda ofisteki arkadaşların "abi telefonun çalıyor" dediğinde kendine gelirsin.

    açarsın telefonu. dayın ağlayarak: "babanı kaybettik oğlum gel. " der.

    eşini çocuğunu alıp hemen gitmek istersin ama gidemezsin zira yollar karla kaplıdır ve senin arabayı kullanacak mecalin yoktur. ertesi sabah ancak varırsın doğup büyüdüğün şehre.

    hıçkıra hıçkıra ağlamak istersin ama beynin izin vermez. "sen güçlü durmalısın" der sürekli.

    hastaneye gider alırsınız. evin önüne getirirsiniz cenazenizi. son kez öper mezarlığa götürürsünüz.

    "ben öldüğümde üzerime rahmet yağsın" diyen babanızın duası kabul oldu diye sevinirsiniz o üzüntünüzün arasında üzerinde bardaktan boşalırcasına yağmur yağarken.

    bir dost ararsınız. o anda bulamazsın. çünkü o anda herşey herkes anlamsızdır.

    aradan zaman geçer. elin telefona gider. anneni ararsın. "babam nasıl" diye soracağın an bir kez daha çöker yüreğine acı.

    artık "babam nasıl?" diye soramazsın. aklına geldikçe gittiğine, artık olmadığına inanamazsın.

    bugün babamın vefatının 4. yılı. hala alışamadım. hala daha telefon açıp "niye aramıyorsun hayvanoğluhayvan" demesini bekliyorum.

    mekanın cennet olsun babam. inşallah hakkını helal etmişsindir.

    arayın ananızı, babanızı. yalnız koymayın.

    bir de allah rızası için tüm ölmüşlerin ruhuna fatiha okuyun. *
App Store'dan indirin Google Play'den alın