7313
bütünün bir parçasıdır en nihayetinde. ülke insanının genel ahlak (bazılarının sandığının aksine ahlak kadın-erkek arası münasebetlerden çok daha ötede şeylere dair bir kavramdır.), başarıya bakış, sinmeye meyillilik, tarafgirliğe yatkınlık, adaletsizliğe teşne oluş, cehalet, fevri reaksiyon gösterme merakı, durduğu noktayı ideal olan olarak görmek sanrısı, aşağılama hevesi, içi boş ego, cehalet gibi özelliklerinin hepsi genele sirayet etmiştir. normaldir de. tribündeki, kahvedeki, okulun kantinindeki, iş yerindeki, sokaktaki adamlar ve kadınlarız en nihayetinde. hani şu; çan eğrisi var diye not saklayan, patronuna yalakalık yapan, erkenden köşeyi dönmek için gece gündüz kafa patlatan, kadını konuşan ve hareket eden bir şişme bebek olarak gören, zengin koca arayan, adamlar çalıyor ama çalışıyorlar diyen, bazı şeyleri erkek yaptığında çapkın, hovarda gibi sıfatlar verip kadına orospu damgasını vuran, her hıyarım var diyene bir avuç tuzla koşan, her sakallıyı dedesi sanan, içi boş şeyleri balon gibi şişire şişire yerlere göklere sığmaz kutsallara çeviren, anlamsız duygusallıklarla insana yaraşmaz soğuklukta akılcılıklar arasında bir türlü ideali bulamayan adamlar ve kadınlar... bu otuz kilometrelik bir liste. lokman yirmi yedide denildiği gibi tam da; ağaçlar kalem olsa, denizler mürekkep... öyle bir liste bu. ardı arkası gelmeyen, insana kaldırması güç bir usanmışlık, yılgınlık ve huzursuzluk hissi veren bir liste.
ülkenin genel durumu bu zaten, kızmayın buradaki insancıklara. ülke geniş makyavelist kitlelerden, cahillerden ve bir avuç idealistten oluşmuyor mu? burada yazan insanlar da size üç aşağı beş yukarı aynı fotoğrafı gösterecekler tabii ki. ben eskiden kızardım, artık kızmıyorum. çünkü; bazı şeylerin değişmesi zaman alır ve zaman bazı coğrafyalarda diğerlerinden çok daha ağır ilerler.
