332
yalnızca 6 yaşındaydım. sitedeki abilerimle toplanmış , bakkalın önünde kurulmuş televizyondan takip ediyorduk maçı. sarı ve kırmızı renkli guaj boyalarla yüzlerimizi boyamıştık. aralarında da en küçüğü bendim. ama popescu'nun penaltısından sonraki ben, sanki ben değildim. bambaşka biri olmuştum. hiçbir şeyin farkında olmayan bu adam, bir anda aşık oldu ve o günden bu yana her nerede olursam olayım, ölene kadar galatasaraylıyım ve hep de böyle kalacak.
