610
milli takıma bir çok oyuncu vermiş altyapı. bu konuda bir istatistik var mı, bilmiyorum. yaşım gereği, 90'lı yıllardan bu yana futbolu iyi kötü takip eden birisi olarak, milli oyuncu yetiştirme konusunda fbjkden çok öndeyiz. bülent korkmaz, tugay kerimoğlu, okan buruk, çubuklu tosun, fatih akyel, sabri sarıoğlu, arda turan gibi milli takımda defalarca forma giyen futbolcuların yanında, mert korkmaz, tamer tuna, ilyas kahraman, ceyhun eriş, uğur uçar, ferhat öztorun, semih kaya, emre çolak gibi üst seviyeye çıkmasa da piyasada ismini duyurmuş oyuncular da altyapımızdan yetişti. şu an saymayı unuttuğum isimler de mutlaka vardır. son dönemde yetişen ozan muhammed kabakın şu ana kadar ki performansı umut verici.
ülkenin büyük olarak adlandırılan diğer takımlarından çok çok önde görünmemize rağmen, altyapımızın bir sistem dahilinde yürüdüğünü ve ya gerçek anlamda bir okul olduğunu söylemek çok güç. bu meseleyle ilgili bir çok sebep sayılabilir ama genellemek gerekirse, ülke olarak sahip olmadığımız yetiştirme ve değer katma kültürü, ne yazık ki takımımızda da yeterince yok. uzun vadeli sistem oluşturma planları ülkemizde prim yapmadığı gibi kulübümüzün öncelikleri arasında yer almıyor. bizde ve ya başka bir kulüpte bir başkan adayının klasik vaadi nedir? yıldız futbolcu almak, şampiyon olacak kadro kurmak değil mi? çünkü gerek kulüp üyelerinin gerekse çoğunluk taraftarın beklentisi, başkanlığa ulaşmak için en kestirme yol budur. meyvelerini on sene sonra toplayacağımız tohumu şimdi atacağız, yıldız futbolcuya vereceğimiz paranın çoğunu altyapıya harcayacağız vaadinde bulunan başkan adayı çok ciddiye alınmayacaktır büyük ihtimalle. sonuçta biz ekonomisinin lokomotifi inşaat olan bir ülkeyiz.
üretimden çok tüketime yatkın anlayış taraftarın sahaya bakışına da etki ediyor. 18 yaşında ilk kez a takıma çıkmış, çıkar çıkmaz rezil defans hattının bence en iyi oyuncusu olmuş ozan muhammed kabak hakkında gerek basında, gerekse sosyal medya da neler söylendiğini hatırlıyoruz. sanırım o gencecik yaşında sergio ramos performansı vermesi bekleniyordu kendisinden. ozan'ın yurt dışına gitmesinde belki ekonomik sebepler öncelikliydi. ancak genç oyuncuların kendini geliştirmesi için uygun ortamın olmaması da kararını etkilemiştir diye tahmin ediyorum. keza merih demiral, çağlar söyüncü, cengiz ünder gibi performanslarıyla öne çıkan futbolcular, ligimizde kalsalar bu aşamayı kaydedebilirler miydi acaba? takımımızdaki ve ya ülkedeki genç oyuncuların çoğu zaman haddinden fazla övülmesi ve yerilmesi, yetiştirme meselesini sindirememiş olmamızdan kaynaklanıyor.
kulüplerimizin ekonomik olarak çıkmaza girdiği günümüzde altyapılar çok daha önemli durumda. değer üretmediğimiz sürece izlediğimiz futbolun kalitesi daha da düşecek. taraftarın da bu konuda bilinçlenip altyapıyla ilgili meselelerde destek olması şart. kendi adıma ülke futbolunu yönetenlerden bu konuda bir beklentim yok. ancak bir çok alanda öncü olan kulübümüzün, altyapı konusunda da farkını ortaya koyması gerekiyor. yazının baş tarafında aslında diğer takımlardan farklı bir altyapı kültürümüzün olduğunu söylemeye çalıştım. umarım bu kültür artık sistemli ve uzun vadeli bir modele dönüştürülür
ülkenin büyük olarak adlandırılan diğer takımlarından çok çok önde görünmemize rağmen, altyapımızın bir sistem dahilinde yürüdüğünü ve ya gerçek anlamda bir okul olduğunu söylemek çok güç. bu meseleyle ilgili bir çok sebep sayılabilir ama genellemek gerekirse, ülke olarak sahip olmadığımız yetiştirme ve değer katma kültürü, ne yazık ki takımımızda da yeterince yok. uzun vadeli sistem oluşturma planları ülkemizde prim yapmadığı gibi kulübümüzün öncelikleri arasında yer almıyor. bizde ve ya başka bir kulüpte bir başkan adayının klasik vaadi nedir? yıldız futbolcu almak, şampiyon olacak kadro kurmak değil mi? çünkü gerek kulüp üyelerinin gerekse çoğunluk taraftarın beklentisi, başkanlığa ulaşmak için en kestirme yol budur. meyvelerini on sene sonra toplayacağımız tohumu şimdi atacağız, yıldız futbolcuya vereceğimiz paranın çoğunu altyapıya harcayacağız vaadinde bulunan başkan adayı çok ciddiye alınmayacaktır büyük ihtimalle. sonuçta biz ekonomisinin lokomotifi inşaat olan bir ülkeyiz.
üretimden çok tüketime yatkın anlayış taraftarın sahaya bakışına da etki ediyor. 18 yaşında ilk kez a takıma çıkmış, çıkar çıkmaz rezil defans hattının bence en iyi oyuncusu olmuş ozan muhammed kabak hakkında gerek basında, gerekse sosyal medya da neler söylendiğini hatırlıyoruz. sanırım o gencecik yaşında sergio ramos performansı vermesi bekleniyordu kendisinden. ozan'ın yurt dışına gitmesinde belki ekonomik sebepler öncelikliydi. ancak genç oyuncuların kendini geliştirmesi için uygun ortamın olmaması da kararını etkilemiştir diye tahmin ediyorum. keza merih demiral, çağlar söyüncü, cengiz ünder gibi performanslarıyla öne çıkan futbolcular, ligimizde kalsalar bu aşamayı kaydedebilirler miydi acaba? takımımızdaki ve ya ülkedeki genç oyuncuların çoğu zaman haddinden fazla övülmesi ve yerilmesi, yetiştirme meselesini sindirememiş olmamızdan kaynaklanıyor.
kulüplerimizin ekonomik olarak çıkmaza girdiği günümüzde altyapılar çok daha önemli durumda. değer üretmediğimiz sürece izlediğimiz futbolun kalitesi daha da düşecek. taraftarın da bu konuda bilinçlenip altyapıyla ilgili meselelerde destek olması şart. kendi adıma ülke futbolunu yönetenlerden bu konuda bir beklentim yok. ancak bir çok alanda öncü olan kulübümüzün, altyapı konusunda da farkını ortaya koyması gerekiyor. yazının baş tarafında aslında diğer takımlardan farklı bir altyapı kültürümüzün olduğunu söylemeye çalıştım. umarım bu kültür artık sistemli ve uzun vadeli bir modele dönüştürülür
