1807
çok değil, 10 sene öncesine kadar maçlarını sıkı sıkıya takip ettiğim, yendiğinde gurur duyduğum, yenildiğinde üzüldüğüm takım-dı. her alanda olduğu gibi siyasetin spora ve özellikle milli takıma karıştığı bu düzende artık maçına öylesine bakıp 15. dakikasında uyuyakaldığım bir takıma dönüştü. artık koyacak sıfat bulamadığım kaşarlanmış futbolcuları ve yöneticileri, milli marş olarak mehter marşı dinletip sonra yabancı sınırını istiklal marşı okunmasına bağlayan zihniyetler değişmediği sürece jenerasyonmuş kaliteli futbolmuş zerre umrumda olmayacaktır. kendi ülkemizde yabancı kalıyoruz renkdaşlarım, başka söze gerek yok diye düşünüyorum.
