midemi, kendisinin tutarsızlıklarından daha fazla bulandıran şey; o tutarsızlıklar ayan beyan ortadayken kendisine taraftarımızca hala duyulduğunu gördüğüm sevgi.
peşinen söyleyeyim: futbolcuların takım tutmasını, o uğurda kendi menfaatlerini geri plana atmasını beklemiyorum. öylesine denk gelirsek can-ı gönülden seviyoruz ama olmayıp da işini yapan da baş göz üstüne. ve fakat, bu arkadaşımız kendisinden kimse öyle bir şey beklemezken kendince şov yapmaya girişmiş, her yeni adımında bir önceki adımını inkar etmiş ve bunların belli bir süre sonra görmezden gelineceğini bilecek kadar bu ülke insanını çözmüş bir arkadaşımız.
tabzonspor'dayken "çocukluk takımım
beşiktaş ama trabzonspor için ölürüm" diyerek dağıtmayı ihmal etmediği mavi boncuklar, uluslararası futbolcu olma fırsatını yakaladığı
galatasaray'da sarı-kırmızıya dönüşmüştü. "galatasaray bir
futbolcu kaybetti ama büyük bir
taraftar kazandı" diyerek
çin'e gitmesiyle; galatasaray'ın hakem kararlarının tartışıldığı bir maçta aldığı galibiyetten sonra adalet bekçiliğine soyunarak "
karanlık" paylaşımı yapması arasında 3 sene vardı. "türkiye'de galatasaray'dan başka takımda oynamam" diyerek gittiği çin'den dönüş adresi olan trabzonspor'da oynamaya çalıştığı papazlık rolü ünal karaman duvarına toslayınca soluğu
beşiktaş'ta aldı.
futbol kariyerinin sonlarına yaklaşırken camiasız kalma riskinden korkup çocukluk aşkına mavi boncuk dağıtmaya geri dönen bu arkadaşımızın,
kemal sunal'ın canlandırdığı "
damarımı kesseniz" repliğiyle meşhur karakterden tek farkı iyi bir golcü olması iken halen sözlükte, twitter'da orada burada galatasaray taraftarlarınca "krall" diye baş tacı edilmesini, kendisi hakkında müzik eklemeleriyle romantik hasret videoları yapılmasını vallahi anlamıyorum, billahi anlamıyorum. kimsenin öyle bir beklentisi olmamasına rağmen kendi küçük aklınca taraftarcılık oynamaya girişip 10 sene içinde daldan dala zıplamış bu adama ısrarla ilan edilen sevgi bende tiksintiden başka bir şey doğurmuyor.