1
italya'da bidon seçildikten sonra felipe melo bizde çok başarılı olup adeta küllerinden doğarak efsanelerimiz arasına girdi.
fransa'da da başarılı olmasına rağmen bafetimbi gomis bizde kariyerinin zirvesine ulaşıyor ve kendini çok iyi hissediyor.
inter'de ortalama bir performans gösteren yuto nagatomo bizde ortalama performansın üstüne çıkıyor ve milli takımdaki performansından sonra kulübümüze teşekkür mektubu geliyor. (bkz: yuto nagatomo/#2381565)
fernando muslera galatasaray'da, lazio'daki performansını katladı ve burada çok mutlu.
örnek verdiğim futbolcuların tamamı yabancı. avrupa'da oynamış fakat gerçek anlamda kendilerini burada bulmuş oyuncular. örnekler geriye doğru gidilerek fazlasıyla çoğaltılabilir.
bu tespiti, ligimizin kalitesinin görece düşük olması gerçeğiyle bağdaştıranlar olabilir ve kısmen haklı olabilirler fakat bahsettiğim performanslar futbolcuyu öyle yükseltiyor ki, milli takımına gittiğinde yahut şampiyonlar ligi düzeyinde de aynı performansı verebiliyorlar. vurgulamaya çalıştığım şey galatasaray'ın kolej ruhu taşıyan yapısı, winner havası, global vizyonu, doğru yönetildiğinde taraftarın verdiği çılgınca reaksiyon ve dolayısıyla futbolcuların aşırı mutlu hissetmeleri, burada kariyer zirvesine ulaşmaları. yoksa ki konu lig kalitesi ise malum kulüp de van persie'yi getirip adamı rezalet halde gönderiyor. miroslav stoch bir başka örnek. örnekler pozitif ve negatif artırılabilir, demek istediğim konu sadece lig kalitesine değil, kulüp yapısı ve kültürüne de fazlasıyla bağlı.
kulübümle ve yıldızlarımızla gurur duyuyorum. burada kendilerini bulmaları çok hoşuma gidiyor. japonya'dan gelen tebrik gururumu okşuyor.
diyorum ki iyi ki galatasaraylıyım ve türkiye'dir galatasaray.
fransa'da da başarılı olmasına rağmen bafetimbi gomis bizde kariyerinin zirvesine ulaşıyor ve kendini çok iyi hissediyor.
inter'de ortalama bir performans gösteren yuto nagatomo bizde ortalama performansın üstüne çıkıyor ve milli takımdaki performansından sonra kulübümüze teşekkür mektubu geliyor. (bkz: yuto nagatomo/#2381565)
fernando muslera galatasaray'da, lazio'daki performansını katladı ve burada çok mutlu.
örnek verdiğim futbolcuların tamamı yabancı. avrupa'da oynamış fakat gerçek anlamda kendilerini burada bulmuş oyuncular. örnekler geriye doğru gidilerek fazlasıyla çoğaltılabilir.
bu tespiti, ligimizin kalitesinin görece düşük olması gerçeğiyle bağdaştıranlar olabilir ve kısmen haklı olabilirler fakat bahsettiğim performanslar futbolcuyu öyle yükseltiyor ki, milli takımına gittiğinde yahut şampiyonlar ligi düzeyinde de aynı performansı verebiliyorlar. vurgulamaya çalıştığım şey galatasaray'ın kolej ruhu taşıyan yapısı, winner havası, global vizyonu, doğru yönetildiğinde taraftarın verdiği çılgınca reaksiyon ve dolayısıyla futbolcuların aşırı mutlu hissetmeleri, burada kariyer zirvesine ulaşmaları. yoksa ki konu lig kalitesi ise malum kulüp de van persie'yi getirip adamı rezalet halde gönderiyor. miroslav stoch bir başka örnek. örnekler pozitif ve negatif artırılabilir, demek istediğim konu sadece lig kalitesine değil, kulüp yapısı ve kültürüne de fazlasıyla bağlı.
kulübümle ve yıldızlarımızla gurur duyuyorum. burada kendilerini bulmaları çok hoşuma gidiyor. japonya'dan gelen tebrik gururumu okşuyor.
diyorum ki iyi ki galatasaraylıyım ve türkiye'dir galatasaray.
