• 2
    çocukluğumun geçtiği mahalledeki stadyum. yenisini yapınca yıkıp park yaptılar yerine. bahçesinde az basketbol oynamadım. lise futbol takımımız ön tarafındaki toprak sahada yapardı antrenmanları. sabahın köründe çamur içinde dönerdim eve. maç günleri el arabalarında antakya köftesi yapanlar doluluşurdu önüne. bildiğiniz köfte gibi değil, bol soslu, acılı şahane bir dürüm. vali göbeğine doğru en sonda yaşlı bir amcadan alırdım ben hep. hem sürekli orada dururdu, maç olsun, olmasın, hem de öğrencinin halinden anlardı. hele 19 mayıs gösterileri. güneşin altında saatlerce tribünlerde karton tutardık. öğle arasında müdürün kesesinden bir biberli, bir yanık ayran. 6 şubat'tan iki gün sonra orada idim, taş üstünde taş kalmamıştı. yıkılıp giden sadece stadyum, mahalle, şehir miydi gerçekten?
App Store'dan indirin Google Play'den alın