26 şubat 2012 galatasaray beşiktaş maçı

• 297

  (bkz: tarihte bugün)
  
  şike sonrası play off'lu sezonun 28. hafta karşılaşmasıydı. maç öncesi gerçekleştirilen koreografi, şimdiye kadarki en iyi koreografilerden biriydi. beşiktaş teknik direktörü bile hayranlıkla izlemişti. karşılıklı gollerle 2-2 olan maç 90+1'de selçuk inan'ın ısrarı ve akıl dolu ortası ve tabi elmander'in kafası ile 3-2 olmuştu. stadyumdan yükselen sesi ve köşe direğindeki sevinç yumağını asla unutamam. arada açıp lig tv'den özetini izlediğim maçlardan biridir. hala coşturur, gözlerimi doldurur, tüyleri diken diken eder, çok şükür dedirtir.
  
  şampiyonluğun habercisi maçlardan biriydi, sezon sonu şampiyon olduğumuz için değeri daha da artmıştı. o sezon şampiyon olamasaydık kalbim kururdu herhalde.
• 298

  rahmetli dedemin ölümünden 12 gün sonra oynanan maç.
  
  eve taziyeye gelenler gidenler var tabii o sıralarda. maçı da galatasaraylı kardeşim, beşiktaşlı kuzen ve ben izliyoruz farklı bir odada neyse maç 2-2 oldu semih bizim kaleye harika soktu topu bizim kuzen seviniyor ama fazla ses de edemiyor zira içeride taziye havası mevcut misafirler var.
  
  elmander 90+2'de golü atınca kardeşimle kudurup evi yıktık resmen o gazla içeride olanı biteni unutmuşuz. maç bitip de çıkınca insanların bize bakışı, babamın annemin bizi öldürecek gibi bakmalarını hiç unutamam. öyle de trajikomik bir maçtı adımıza.
  
  izlediğim en güzel derbi maçlarından biridir bu. maç sonunda melonun sevinçten kudurması, emre çolak'ın çoraplarla koşturması, enginin tanrıya yakarışı falan muhteşem bir inanmışlıktı.