• 57
    maçtan sonra tuncayın stad'ta bir baba hindi tezahüratı yaptığı, kadıköyün düğün salonuna döndüğü, stada kanlı canlı hindi getirildiği ve stadın gezdirildiği, yenileceğimizi bile bile babamı zorla götürdüğüm leş gibi sigara içilen bir kahvane atmosferi kalmış aklımda. çok utanmış çok üzülmüştüm. oynanan oyun o kadar utanç vericiydi ki 3 maç sonra bugüne kadar gördüğüm ve görebileceğim en güzel şampiyonluk gelebileceğini hiç düşünmedim.

    bütün sezon radyodan dinlediğiniz bir şekilde gol atan galip gelmeyi bilen oyuncuları; televizyonda o kadar çaresiz bir halde izlemek büyük hayal kırıklığı olmuştu ama işin sonu farklıydı elbette. zannımca ezeli rakibimizin psikolojik çöküşü de bu maçtan sonra başlamıştı. üst üste gelen şampiyonluklar kurulan muhteşem kadro ve yine aynı yıldızların eliyle ezeli rakibe hediye edilmiş bir senenin yalancı baharıydı bu maç.

    son olarak bu maçın dönüm noktası floryada 4 yemiş takımı meşale ve tezahüratlar ile bağrına basan galatasaray taraftarıydı. maçı çeviremediler ama şampiyonu belirlediler.
  • 58
    akşam içtiması için dışarda bekliyoruz.
    skorun 2-0 olduğunu öğrenmiştik ama maçın gidişatı konusunda çok bilgimiz yoktu.
    devre bitince yan birliğe maçı izlemeye giden iki arkadaş içtima için geldiler.
    maçın gidişatını öyle bir anlattılar ki “eyvah yine 6-0 geliyor” dedim.
    ikinci yarıyı radyodan dinlemeye yüreğim el vermemiş ve maçın bitişini bölüğün ıssız bir yerinde beklemiştim.
    yalan yok 4-0 bittiğini öğrenince ohh çekmiştim.
    tabii ertesi ve ondan sonraki günlerde birlikte moraller yerdeydi:(
    şampiyonluk geldi de bu maçı unuttuk.
App Store'dan indirin Google Play'den alın