1415
alakasız bir günde, yüzlerce kilometre uzaktaki bir şantiyede mesai bitimini beklerken aklıma düşen müteveffa mabedimiz.
2008-2009 yılları arasında 5 kere gitme şerefine nail oldum. 2 fener galibiyeti, şampiyonluk maçı, bir beşiktaş galibiyeti ve belki de "hell" efsanesinin son mucizesi olan bordeuax maçı...
çocukluğumuz, gençliğimiz onu televizyondan izleyerek geçti. hayat bizi onun yollarına sürükleyebildiğinde son demlerindeydi artık, bu iş burda bitmezdi tabi hesabı içine girip maç izleme şansına eriştim.
benim gibi her hasta gibi ilk gençlik yıllarım onun için kavga ederek geçti. bir sürü tanıdığım kıbrıs'tan kalkıp giderken bizimkiler her seferinde bir arıza çıkarırdı. artık ses çıkaramayacakları yaşa ve ekonomik duruma eriştiğimde ise yerinde gökdelenler vardı artık...
türk telekom arena gücenmesin ama, ali sami yen stadyumu ayakta olsaydı senede 1-2 maça gitmek için zorlardım kendimi. ya da bir zaman makinesine binip seksenlerin sonunda ya da doksanlardaki efsane atmosferi bir kere yaşayabilmek için kim bilir neleri feda edebilirdim...
malum devir internet devri. hepimiz ulemayız, otoriteyiz, herbokoloğuz. burnumuz havada, ellerimiz sürekli bir klavyenin ucunda...
yine de insan herşeyi bir kenara bırakıp bazen çook özlüyor be...
yüzlerce kilometre öteden "kolay mı sami yen'de aslan cimbom'u yenmek" diye bağırmayı bile...
2008-2009 yılları arasında 5 kere gitme şerefine nail oldum. 2 fener galibiyeti, şampiyonluk maçı, bir beşiktaş galibiyeti ve belki de "hell" efsanesinin son mucizesi olan bordeuax maçı...
çocukluğumuz, gençliğimiz onu televizyondan izleyerek geçti. hayat bizi onun yollarına sürükleyebildiğinde son demlerindeydi artık, bu iş burda bitmezdi tabi hesabı içine girip maç izleme şansına eriştim.
benim gibi her hasta gibi ilk gençlik yıllarım onun için kavga ederek geçti. bir sürü tanıdığım kıbrıs'tan kalkıp giderken bizimkiler her seferinde bir arıza çıkarırdı. artık ses çıkaramayacakları yaşa ve ekonomik duruma eriştiğimde ise yerinde gökdelenler vardı artık...
türk telekom arena gücenmesin ama, ali sami yen stadyumu ayakta olsaydı senede 1-2 maça gitmek için zorlardım kendimi. ya da bir zaman makinesine binip seksenlerin sonunda ya da doksanlardaki efsane atmosferi bir kere yaşayabilmek için kim bilir neleri feda edebilirdim...
malum devir internet devri. hepimiz ulemayız, otoriteyiz, herbokoloğuz. burnumuz havada, ellerimiz sürekli bir klavyenin ucunda...
yine de insan herşeyi bir kenara bırakıp bazen çook özlüyor be...
yüzlerce kilometre öteden "kolay mı sami yen'de aslan cimbom'u yenmek" diye bağırmayı bile...
