739
insanların sinirlendiği şey liverpool takımı değil, liverpool üzerinden "liman işçileri aaaabi, you will never walk alone aaabi, arap sermayesi olmasa biz şimdiye uçmuştuk ama endüstriyel futbola uyamadık aaabi" muhabbeti yapan tiplerdir.
futbol gibi milyonlarca euronun her sene el değiştirdiği, ölümüne rekabetin olduğu, dünyanın en büyük ve en acımasız entertainment sektöründe romantizm kasmak, genelevde bekaret propagandası yapmaktan farksız bir iş bence. ingiltere'de leicester city şampiyon oldu diye çok sevindik, havalara uçtuk. ama türkiye'de çaykur rizespor galatasaray'ı fener'i sollayıp şampiyon olsa sinirden kendimizi keserdik, "ulan rizespor çük kadar bütçesiyle nasıl bu kadar başarılı oluyor, bizim takımlar gerizekalı mı" diye olay çıkarırdık. "kaç paraysa bastıralım mahrez'i alalım bu soytarıların takımından" derdik, romantizmi falan bir kenara atıp ölümüne çıkarcı, ölümüne pragmatist olurduk. şurada biz bizeyiz. yabancı sınırı varken selçuk'u burak'ı trabzon'un elinden kaptığımızda kimse "lan trabzon'a da çok ayıp oldu" demedi. dediyse bir adım öne çıksın.
semih kaya on numara galatasaraylıdır, iki sene a2 takımındakiler kadar maaş alarak şampiyonlar ligi'nde oynayan takımın as futbolcusu olarak görev yaptığı halde ağzını açıp bir tek laf etmemiştir. ama baksan bu kadar romantiğin olduğu ortamda bir kişi bile semih'in bu yaptıklarını hatırlamaz, "böyle oynayacaksa defolsun gitsin" der, "aldığın paralar haram zıkkım olsun" der. birden bütün romantizmi unutur.
beşiktaş taraftarı yıllar boyunca "sevinmek için sevmedik" diye goygoy yapar. "biz sizin gibi haksız şampiyonluklar peşinde değiliz oğlum, biz karakterliyiz" diye rüzgar yapar. ondan sonra fikret orman cumhurbaşkanı'na iltifatlar yağdırırken en baba pragmatist olur, "tabii ki cb'yi övecek türkiye'de bu iş böyle yapılır" der. yeni stadı, hibrit çimi görünce romantizmi falan siktir eder afedersiniz.
futbolda bir tek gerçek vardır beyler, ünal başkan'ın da dediği gibi: başarı başarı başarı. romantizm başarısızların avuntusudur, biz de başarıya tapan futbol taraftarları olarak romantizmi ancak ucu bize dokunmadığı müddetçe severiz. birbirimizi kandırmayalım. sunay akın falan değilseniz romantizm kimsenin ciddiye alacağı bir şey değildir. futbol dediğiniz şey, para karşılığı oynanan ve temel amacın daha çok başarı kazanıp daha çok para almak olduğu bir iştir.
ha, babayiğit olan varsa "ben endüstriyel futbola karşıyım aga" deyip televizyon kanallarından futbol maçı izleyerek onlara reyting kazandırmayı reddeder. profesyonel lig maçlarına bilet almaz, gider mahallesindeki amatör takımları izler. amatör ruhu doya doya yaşar, oradaki çocuklara krampon alır, forma alır. fakat profesyonel kontrata imza atıldığı anda bu büyü bozulur, çünkü amatör ruh biter endüstriyel futbol başlar. bunu yapmaya yüreği yeten yoksa da kimseye klavye başından masal anlatmasın.
ekleme: liverpool'la bir derdim yok, hatta jürgen klopp'la anlaşmalarına çok sevindim. bu sayede hem dünya futbolu hem de premier lig, diğer büyükleri tehdit eden iddialı bir takım kazanmış olacak diye umuyorum. galatasaray'la eşleşmediği müddetçe liverpool'un başarılı olmasıyla hiçbir problemim olmaz :)
futbol gibi milyonlarca euronun her sene el değiştirdiği, ölümüne rekabetin olduğu, dünyanın en büyük ve en acımasız entertainment sektöründe romantizm kasmak, genelevde bekaret propagandası yapmaktan farksız bir iş bence. ingiltere'de leicester city şampiyon oldu diye çok sevindik, havalara uçtuk. ama türkiye'de çaykur rizespor galatasaray'ı fener'i sollayıp şampiyon olsa sinirden kendimizi keserdik, "ulan rizespor çük kadar bütçesiyle nasıl bu kadar başarılı oluyor, bizim takımlar gerizekalı mı" diye olay çıkarırdık. "kaç paraysa bastıralım mahrez'i alalım bu soytarıların takımından" derdik, romantizmi falan bir kenara atıp ölümüne çıkarcı, ölümüne pragmatist olurduk. şurada biz bizeyiz. yabancı sınırı varken selçuk'u burak'ı trabzon'un elinden kaptığımızda kimse "lan trabzon'a da çok ayıp oldu" demedi. dediyse bir adım öne çıksın.
semih kaya on numara galatasaraylıdır, iki sene a2 takımındakiler kadar maaş alarak şampiyonlar ligi'nde oynayan takımın as futbolcusu olarak görev yaptığı halde ağzını açıp bir tek laf etmemiştir. ama baksan bu kadar romantiğin olduğu ortamda bir kişi bile semih'in bu yaptıklarını hatırlamaz, "böyle oynayacaksa defolsun gitsin" der, "aldığın paralar haram zıkkım olsun" der. birden bütün romantizmi unutur.
beşiktaş taraftarı yıllar boyunca "sevinmek için sevmedik" diye goygoy yapar. "biz sizin gibi haksız şampiyonluklar peşinde değiliz oğlum, biz karakterliyiz" diye rüzgar yapar. ondan sonra fikret orman cumhurbaşkanı'na iltifatlar yağdırırken en baba pragmatist olur, "tabii ki cb'yi övecek türkiye'de bu iş böyle yapılır" der. yeni stadı, hibrit çimi görünce romantizmi falan siktir eder afedersiniz.
futbolda bir tek gerçek vardır beyler, ünal başkan'ın da dediği gibi: başarı başarı başarı. romantizm başarısızların avuntusudur, biz de başarıya tapan futbol taraftarları olarak romantizmi ancak ucu bize dokunmadığı müddetçe severiz. birbirimizi kandırmayalım. sunay akın falan değilseniz romantizm kimsenin ciddiye alacağı bir şey değildir. futbol dediğiniz şey, para karşılığı oynanan ve temel amacın daha çok başarı kazanıp daha çok para almak olduğu bir iştir.
ha, babayiğit olan varsa "ben endüstriyel futbola karşıyım aga" deyip televizyon kanallarından futbol maçı izleyerek onlara reyting kazandırmayı reddeder. profesyonel lig maçlarına bilet almaz, gider mahallesindeki amatör takımları izler. amatör ruhu doya doya yaşar, oradaki çocuklara krampon alır, forma alır. fakat profesyonel kontrata imza atıldığı anda bu büyü bozulur, çünkü amatör ruh biter endüstriyel futbol başlar. bunu yapmaya yüreği yeten yoksa da kimseye klavye başından masal anlatmasın.
ekleme: liverpool'la bir derdim yok, hatta jürgen klopp'la anlaşmalarına çok sevindim. bu sayede hem dünya futbolu hem de premier lig, diğer büyükleri tehdit eden iddialı bir takım kazanmış olacak diye umuyorum. galatasaray'la eşleşmediği müddetçe liverpool'un başarılı olmasıyla hiçbir problemim olmaz :)
